ସିନେମା

ପରଦା ଉପରେ ପ୍ରୋଜେକ୍ଟର ଯୋଗେ

ଦୃଶ୍ୟ ରାଜି ଗତି କରେ ।

ପ୍ରେଖ୍ୟାଳୟ କକ୍ଷେ ଦର୍ଶକ ସମ୍ମୁଖେ

ଚଳ ଚିତ୍ର ସବୁ ଖେଳେ

ମତୁଆଲା ମନ ପ୍ରାଣ ସେ ହୋଇଣ

ଗୀତି ଓ ସଙ୍ଗୀତ ତାଳେ ।

କଳା କାର ମାନେ କରି ଥାନ୍ତି ଯେଉଁ

 ନାଟକୀୟ ଅଭିନୟ ।

କଳା କଉଶଳ ପ୍ରଦର୍ଶନ ଶୈଳୀ 

ଧାରା ଅନୁସାରେ ବିଦ୍ୟା

ପ୍ରକାଶିତ କରି ଲାଭ କରେ ଯାହା

ଦର୍ଶକ ମାନଙ୍କ ଶ୍ରଦ୍ଧା ।

ଟିକିଟି କାଟି କି ଟକିଜି ମଧ୍ଯରେ

ବସିଲେ ଦର୍ଶକ ମାନେ

ସିନେମା ନାଟକ ଆରମ୍ଭ ହୁଅଇ 

ମୋଭି , ଥିଏଟର , ସ୍ଥାନେ ।

ଉପଭୋଗ କରି ଚାଲନ୍ତି ସଭିଏଁ

ପ୍ରେକ୍ଷାଳୟ ଅନ୍ଧକାରେ 

କେଡେ ଚମତ୍କାର ପରିବେଷଣ ରେ 

ଅସୀମ ତୃପତି ଭରେ ।

ଅଭିନୟ କଳା କୌଶଳ ସମ୍ଭାର

 ଅନୁପମ ସମାହାର

 ସଂସ୍କୃତି ଚେତନା ମୂଳକ କାହାଣୀ

ହୋଇ ଥାଏ ବ୍ୟବହାର ।

କଥା ଚିତ୍ର , ଆଉ ଚଳ ଚିତ୍ର ଆଦି

ସହିତ ସିନେମା ନାମେ

ଶିକ୍ଷା ସଂସ୍କୃତି ର ପ୍ରସାର ମାଧ୍ୟମ

ସଦ୍ଭାବ ଜାଗ୍ରତ କାମେ ।

କରାଏ ଜୀବନେ ପବିତ୍ର ଉତ୍ସାହ 

ଆନନ୍ଦ ଉଲ୍ଲାସ ବୃଦ୍ଧି 

ଉଦ୍ଦୀପନା ପୂର୍ଣ୍ଣ ଜୀବନ ଯାତ୍ରା ରେ

ସହାୟକ ଜ୍ଞାନ ସିଦ୍ଧି ।

 ପ୍ରାପ୍ତ କ୍ଷମ କରୁ ଥିଲା ଆଗ କାଳେ

ଏବକୁ ହୋଇଲା ଲୁପ୍ତ

ମୋବାଇଲ ଫୋନ ଭିଡିଓ ହେତୁରୁ

ସିନେମା ହଲର ଶେଷ ।