ସିଧାକଥା-34 ଶତ୍ରୁବର

ଶତ୍ରୁବର ହେ ! ତୁମକୁ ପ୍ରଣାମ, ତୁମେ ସଚେତନ କର,

ମୋର ଦୋଷ-ତ୍ରୁଟି ଦେଖି ଟିକିନିଖି ମନରେ ଭରୁଛ ଡର |

ତୁମପାଇଁ ସିନା ଅନ୍ୟାୟ ଅନୀତି କମିଯାଏ ଧୀରେ ଧୀରେ,

ତୁମପରି ଆଉ କିଏ ଉପକାରୀ ଅଛି ଏହି ସଂସାରରେ ?

ମୋର ପ୍ରଶଂସକ ଯେତେ ନିଜଲୋକ କରନ୍ତିନି ପ୍ରତିବାଦ ,

ତୁମେ ଏକା ମୋର ଅତି ପ୍ରିୟବନ୍ଧୁ ଦେଉଛି ମୁଁ ଧନ୍ୟବାଦ |

ଯେଉଁମାନେ ତୁମ ନିନ୍ଦାଗାନ କରି କୁହନ୍ତି ମୋ ପାଶେ ଆସି,

ଅସଲ ବେଳକୁ ଯାଆନ୍ତି କୁଆଡ଼େ ବିପଦେ ହୁଅନ୍ତି ଖୁସି |

ବରଷା ଦିନର ଘଡ଼ଘଡ଼ି ତୁମେ ବୈଶାଖ ମାସ ଖରା, 

ଶୀତଦିନ ଜାଡ଼ ହେଇ ଆସ ବୋଲି ଲାଗେ ସତେ ହାଡ଼ଥରା |

ତୁମପାଇଁ ପୁଣି ଶେଷରେ ଫୁଟଇ ମନ ବଗିଚାରେ ଫୁଲ,

ଶତ୍ରୁ ପରି ପ୍ରିୟ ଅତି ଆପଣାର ନାହିଁ ଆଉ କିଏ ଭଲ |