ଶ୍ଯାମାଙ୍ଗି ପ୍ରିୟା

ଚାନ୍ଦଠୁ ସୁନ୍ଦର ସରୁ ମୁହଁ ତାର

ଫୁଲଠୁ ସୁନ୍ଦର ହସ

ଶ୍ଯାମଳ ଗାଲରେ ଖେଳଇ ଭଉଁରି

ଚାହାଣୀ କରଇ ବଶ !

ହରିଣୀ ଆଖିରେ ପେଶେ ପ୍ରୀତି ବାଣ

ହୃଦୟେ ଲଗାଇ ନିଆଁ

ତନୁମନ ଜଳେ ତା ମିଠା ପରଶେ

କାମିନୀ କରେ କିମିଆଁ ।

ରକ୍ତିମ ପାଖୁଡା ଓଠ ଦୁଇ ଧାର

କୋମଳ ଗୋଲାପ କଢି

ଆଶକ୍ତି ବଢାଏ ଆଭୁଷଣେ ତାର

ଜରୀ ଲଗା ପାଟ ଶାଢୀ !

ରେଶମୀ ତା ଗଭା ରୋମାଞ୍ଚିତ ଆଭା

ଉତ୍ପନ୍ନେ ଜିଜ୍ଞାସା ତୃସ୍ନା

ମୟୂରୀ ଶ୍ଯାମାଙ୍ଗି ଇଶାରାରେ ଭଙ୍ଗି

ସୁବାସେ ସୁରଭି ବାସ୍ନା !

ପ୍ରିତୀ ତରଙ୍ଗିଣୀ ବଚନ ରାଗିଣୀ

ଅଷ୍ଟ ଅଳଙ୍କାରେ ଉଭା

ନୀଳାଞ୍ଜନା ପ୍ରିୟା ଘନ ସିକ୍ତକେଶି

ସୁବର୍ଣ୍ଣେ ସରସୀ ଶୋଭା  ।

ମନ ଅସ୍ତବ୍ଯସ୍ତ ଆଜ୍ଞାନ ମୁଁ ବଶ

ମଧୁର ଇଙ୍ଗିତ ପାଇ

ମୃଦୁ ମୃଦୁ ହସି ଦେଉଥାଏ ପେଶି

ଉତ୍ ଫୁଲ୍ଲିତ ଭରା ନଇ  ।

ତ୍ରିଭୁବନ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପରମ ସୁନ୍ଦରି

ଶ୍ଯାମାଙ୍ଗି ଶୋଳଷି ପ୍ରିୟା

ଆଶାଢ ଆକାଶେ ମେଘଖଣ୍ଡ ସେହି

ବିସ୍ତାରିଣ ଗଲା କାୟା  ।