Library
ଶୁଭ କାଉ
ଶୁଭ କାଉ
ଦିନ ଥିଲା ଶୁଭ କାଉ ଡାକ ଶୁଣି
ଘର ପଡୁଥିଲା ଉଚ୍ଛୁଳି
ଏବେ ସେ ଡାକରେ ଚମକି ଗୃହସ୍ଥ
ଦିନରେ ଉଠନ୍ତି ହାଉଳି
ସେଦିନ କବାଟ କୋଣରେ ବୋହୂଟି
କାଉର କାଆକୁ ଶୁଣି
ଖୁଦ ଦୁଇ ମୁଠା ଶରଧାରେ ନେଇ
ଦଉଥିଲା ଛାତେ ବୁଣି
କିଏ ସେ ଆସିବ ଦିଅ ଲୋ ଚାଉଳ
ଖାଇ କାଉ କହୁ ହରଷେ
କେହି ଆସିନାହିଁ ଗଲା ବରଷରୁ
ବସିଛି ଚାହିଁ ସେ ବିରସେ
ଭାଇ ଆସିବ କି ଭଉଣୀ ଆସିବ
ଦୂର ଦେଶ ବନ୍ଧୁ କେହି
ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ଥୁଅ ଲୋ ଚାଉଳ
ଥଣ୍ଟ ମାରି ଦଉ କହି
ଯାଆନାରେ କୁଆ ଆସିଯାଆ ଫେରି
ମୋ ରାଣ ଦଉଛି ତତେ
ଏ ପରଦେଶରେ ତୋ’ ଡାକ ମଧୁର
ଲାଗେ ଦିବାନିଶି ମତେ
ଚିଠି ଟେଲିଗ୍ରାମ୍ ଆସୁନିରେ କୁଆ
ଭୁଲିକି ଗଲେଣି ମତେ
ଝିଅ ବାହା ଦେଇ ଦାୟୀତ୍ୱ ଛିଣ୍ଡେଇ
ଗଲେ କି ଶୋଇ ସମସ୍ତେ
ଆଣିଛୁ କି କାଉ ଆମ ଗାଁ ଖବର
ମୋ ପାଇଁ ବିଶେଷ କିଛି
କାହା କଥା ଶୁଣି, କା’ କଥା ଛାଡିବି
ମାଟି ଗୋଡି ବି ଝୁରୁଛି
ଯୁଗ ବିତିଗଲା, ଦିନ ସରିଗଲା
କିଏ ବା ବସିଛି ରହି
ମୋବାଇଲ୍ ଯୁଗେ ଶୁଭ କାଉ ବାଟ
ଆଉ କେ ବସିବ ଚାହିଁ
କେତେ ଥିଲା ମାନ, ଥାନ କାଉଟାର
ଏବେ ତ ମାଡଇ ଡର
କାଆ କରିଦେଲେ ଖଣ୍ଡେ ଦୂରେ ଏଠି
ମାଡି ବସୁଅଛି ଜର
ଏବେ ତା’ ଡାକଟା କର୍କଶ ଶୁଭୁଛି
କାହିଁକି ଏତେ କି ଜାଣ
କାରଣ ଅତିଥି ଆସିବା ଖବର
ବଢାଏ ହୃତ୍ ସ୍ପନ୍ଦନ
କେହି ଯଦି କହେ ଆସିବ ଘରକୁ
ଲୁଚନ୍ତି ଗୃହସ୍ଥ ଯାଇ
କାଉର ଡାକଟା ଭାରି ତ ଅଶୁଭ
ଉଡାଅ ଟେକା ପକେଇ
ଦରଦାମ ଯାହା ହେଲାଣି କିଏ ସେ
ଚାହିଁବ ଅତିଥି ବାଟ
ସମୟ ସାଙ୍ଗକୁ ମନଟା ବି ନାହିଁ
ଲାଗେ ସେବା ବଡ କଷ୍ଟ
ଉଡିଯାଆ କାଉ, ଉଡିଯାଆ ଦୂରେ
ନଆସ ମୋହରି ପାସ
କାହାରି ବାଟ ମୁଁ ଚାହିଁ ବସିନାହିଁ
କହି ଦଉଛି ମୁଁ ସ୍ପଷ୍ଟ
ତୋର ଡାକ ଶୁଣି, ଆସିବ ଯଦି ଯେ
ଦେଖିବୁ ରାଗ ମୋହର
ଏମିତି ମାରିବି ମାଡ ତତେ କେବେ
ମାଡିବୁନି ଘରଦ୍ୱାର
ଅଲକ୍ଷଣା ମୁହଁ ଲୁଚେଇ ରଖିକି, ଯା’
ବସିବୁ ଶତ୍ରୁର ଘରେ
ଅନ୍ତିମ ସପ୍ତାହେ ଅତିଥିଠୁ ବଳି ଆଉ
ଦଣ୍ଡ କିଛି ଅଛି କିରେ
