ଶରତ ସୁନ୍ଦରୀକାଶତଣ୍ଡୀ, ଶେଫାଳୀ

ଶରତ ସକାଳେ ଶିଶିର ବୁନ୍ଦାରେ

ଝଲସି ଉଠଇ ଧରଣୀ ରାଣୀ ,

ଶୁଭ୍ର କାଶତଣ୍ଡୀ ମଳୟେ ଦୋହଲି

ଆମନ୍ତ୍ରଣ କରେ ଅପାଙ୍ଗ ହାଣି।

ଶୁଭ୍ରାଙ୍ଗୀ ସୁନ୍ଦରୀ କ୍ଷୀଣାଙ୍ଗୀ ଅପ୍ସରୀ 

ଅଇଲେ ଶରତ କି ଶୋଭା ଦିଶେ ,

ଧରଣୀ ରାଣୀର  ଛବି ବଦଳାଇ

ମରତେ ରେଶମୀ ଚାମର ହସେ ।

ବିଲ, ବାଡ଼ି ,ପାଟ ନଈପଠା ଧାର

କାଶତଣ୍ଡୀ ଫୁଲେ ହସି ଉଠଇ ,

ଦେବୀ ଆଗମନେ ସ୍ଵାଗତ ଜଣାଇ

ଚାରୁ ଶୁଭ୍ର ଅଙ୍ଗୀ ପ୍ରୀତି ଢାଳଇ।

ପାଣି ଫୋଟକାର ସ୍ୱଳ୍ପ ଜୀବନରେ

ଶିକ୍ଷା ଦେଇଯାଏ ଶେଫାଳୀ ରାଣୀ ,

ଶରତ ସୁବାସ ମହକେ ମହକି

ଶୁଭ୍ର ସକାଳରେ ପତିତ ପୁଣି ।

ଶୀତ ଆସିଗଲେ ସରମି ଲାଜରେ

ଶୁଭ୍ର କାଶତଣ୍ଡୀ ବିଦାୟ ନିଏ ,

ଶରତ ସୁନ୍ଦରୀ ଏହି ଦୁଇ ପରୀ 

ସ୍ଵଳ୍ପ ଆୟୁ ମୂଲ୍ୟ ଶିକ୍ଷାଟି ଦିଏ ।

ଶରତ ସମ୍ଭାରେ ମଣ୍ଡପ ଉପରେ

ପୂଜନ୍ତି ମୃଣ୍ମୟୀ ବିଶ୍ୱ ଜନନୀ ,

ଅନ୍ୟାୟ ଉପରେ ନ୍ୟାୟର ବିଜୟ

ଶାରଦୀୟ ବାର୍ତ୍ତା ଦ୍ୟ'ନ୍ତି ଭବାନୀ ।