ଶ୍ରମିକ

କି ବାଆ ବତାସ 

କାଳ ବୈଶାଖୀର ରୋଷ 

ବେଖାତିର କରୁଥା'ନ୍ତି ଶ୍ରମିକ 

ହୃଦୟରେ ଦମ୍ଭ 

ସ୍ୱାବଲମ୍ବୀ ଭାବ 

ମନ ସାଗରରୁ ମୁକୁତା ଛାଣନ୍ତି 

ସେ ତ 

କ୍ଷମତା ବଳରେ ଅସାଧ୍ୟ ସାଧନ୍ତି ।

କୁତ୍ସିତ ଭାବନା 

ଅସଭ୍ୟ ଭର୍ତ୍ସନା 

ଅଙ୍ଗେ ମାରି ସବୁ ସହନ୍ତି ଶ୍ରମିକ  

ସର୍ତ୍ତରେ ଦୃଢତା 

ସମୟାନୁବର୍ତ୍ତିତା 

କାର୍ଯ୍ୟର ସହରେ ନିଜ ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟ ବୁଣନ୍ତି 

ସେ ତ 

ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତକୁ ମାଣିକ୍ୟ ମଣନ୍ତି।

କାୟାର କଷଣ 

ପୁଞ୍ଜିପତିଙ୍କ ଶୋଷଣ 

ପାଦରେ ଏଡେଇ ଦିଅନ୍ତି ଶ୍ରମିକ 

ପରିଶ୍ରମ ବଳେ  

ଆଗ୍ରହ ବଳୟେ  

କରମକୁ ସଦା ଈଶ୍ୱର ଭାବନ୍ତି  

ସେ ତ 

ବାହୁ ବଳେ ଲକ୍ଷେ କୋଣାର୍କ ଗଢନ୍ତି।

ଅର୍ଥର ଅଭାବ  

ଆଶାର ପ୍ରଭାବ  

ଅଣଦେଖା କରୁଥାନ୍ତି ଶ୍ରମିକ 

କର୍ମରେ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ 

ବଚନେ ମାଧୁର୍ଯ୍ୟ 

ସଦାଚରଣରେ ମନକୁ ହରନ୍ତି 

ସେ ତ 

ଶ୍ରମର ରାଇଜେ ରାଜୁତି କରନ୍ତି।