ଶ୍ରମିକ ରକ୍ତରେ ଏଦେଶ ଗଢ଼ା

ଶ୍ରମିକ ଭାଇ ସେ ଲାଗିଥାଏ କର୍ମେ

ଶ୍ରମ ଅଟେ ତାର ପୂଜା,

ଛୋଟ ବଡ଼ ଯେତେ ବସ୍ତୁ ଦେଖୁଅଛ 

ତାଙ୍କରି ସ୍ବେଦ ରେ ଭିଜା ।

ଛୁଞ୍ଚି ଟିଏ ଠାରୁ ଜାହାଜ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ

ଯେତେ ସବୁ ବସ୍ତୁ ମାନ,

କଳକାରଖାନା ଆଉ ବନ୍ଧବାଡ଼

ତାଙ୍କରି ଶ୍ରମର ଦାନ ।

ସ୍ଥପତି ଶିଳ୍ପୀ ଓ ମୁଲିଆ ବି ସେହି 

ସେହି ଅଟେ କାରିଗର

ତାଙ୍କ ରି ହାତେ ଗଢ଼ା ହୋଇଛି

 କୋଠା ଗଡ଼ ଓ ମନ୍ଦିର ।

କାରଖାନା ହେଉ ଅବା ଖଣି ହେଉ

ହେଉ ଅବା ଧାନ ବିଲ,

କେଉଁ କାମ କୁ ଡରନ୍ତି ବି ନାହିଁ 

ପାଉଣା କେବଳ ମୂଲ ।

 

ହତିଆରତାଙ୍କ ଦାଆ ଓ ହାତୁଡି

ଶାବଳ କୁରାଢ଼ୀ ଆଦି,

ମାଲିକ ପାଇଁକି ଖଟୁ ଥାନ୍ତି ନିତି 

ଲହୁ ଓ ଲୁହରେ ଭେଦି ।

କୋଣାର୍କର କଳା ଓ ତାଜ ମହଲ

ସବୁ ତ ତାଙ୍କରି ଦାନ,

ହୀରାକୁଦ ବନ୍ଧ ବାରବାଟୀ ଦୁର୍ଗ

ସବୁଥିରେ ଯୋଗଦାନ ।

ପର ପାଇଁ ଅଟ୍ଟାଳିକା ଗଢି ସିଏ

ନିଜେ କୁଡ଼ିଆରେ ରହେ,

ଅନ୍ୟ ପାଇଁ ଖାଦ୍ୟ ଯୋଗାଇ ଦେଇସେ

ଖାଲି ପେଟେ ଶୋଇଯାଏ ।

ସହି ବର୍ଷା ଖରା ଶୀତ କାକରକୁ

 ଲାଗିଥାନ୍ତି ସେତ କାମେ 

ତାଙ୍କ ଯୋଗୁଁ ସିନା ଉନ୍ନତି କରୁଛି

ଦେଶ ଆମ ସର୍ବ ସ୍ଥାନେ ।

ତାଙ୍କଦୁଃଖ କୁ ଅର୍ଥ ଅଣ୍ଟେ ନାହିଁ 

ଅଭାବି ଜୀବନ ମାଡ଼,

କିଏସେ ବୁଝିବ ନ୍ୟାୟ ଦେବ କୁହ

ସମାଜେ ମାଲିକ ବଡ଼ ।

ଆଖିର ଲୁହ ତା ଚିରଦିନ ସାଥି

ଛାତିରେ ଛାତିଏ କୋହ,

ସତେ ଭଗବାନ ଡାକ ତା ଶୁଣିବେ

ମିଳିବ ସମାଜେ ନ୍ୟାୟ ।