ଶ୍ରମିକ ଦିବସ

ଅଭାବୀ ତେଲ ଲୁଣର ସଂସାର 

ଗରିବ ଗୁରୁବା ଘର ପରିବାର

ଦୁଃଖ ଶୋକ ଯହିଁ ସ୍ଥାୟୀ ଆସର ।

ଓଳିଏ ଉପାସ ଦାଉ ଭୋକର

ଗଢି ଦେଲୁ କେତେ ସଉଧ ଘର

ଖରା ବର୍ଷା ସହି ବନେଇଲୁ ନଗର ସହର ।

ହତାସା ଯାହାର ଦ୍ଵାର ସହୋଦର

ନିରାଶା ଯାହାର ବାତାୟନ ସହଚର

ବାଜୁଥାଏ ନିତି ବିଦ୍ରୋହର ବିଗୁଲ୍ ସ୍ଵର ।

ଲାଞ୍ଛନା ଯାତନା କାନ୍ଥ ସୋଦର

ଅଭାବ ଅନାଟନ ସାଙ୍ଗ ନିଜର

କୁହୁଳୁଥାଏ କଡ଼ାଗଣ୍ଡାର ହିସାବି ସ୍ଵାକ୍ଷର ।

କଷ୍ଟ ଅତ୍ୟାଚାର ପିଠିରେ ସବାର

ଗାଳି ମାଡ଼ ଖାଇ ନିର୍ଜିବ କଳାକାର

ସହିଯାଏ ଚୁପ୍ ଚାପ୍ କରି ଭାଗ୍ୟକୁ ଆଦର ।

ପରାର୍ଦ୍ଧେ ପ୍ରତିବାଦ ମନରେ ଝଙ୍କାର

ଯୁଝିବାକୁ ଯୁଦ୍ଧର ତାଣ୍ଡବ ମାଗେ ଇସ୍ତାହାର

ପିଇଯାଏ ଆଞ୍ଜୁଳା ଭର୍ତ୍ତି ବିଷ ରୁଧିର ।

ପ୍ରତିହିଂସା ପରାୟଣ ଲେଲିହାନ ଶିଖା

 ପ୍ରତିଶୋଧ ପରାୟଣ କୁଣ୍ଡଳିତ ଦୀକ୍ଷା

କ୍ଷଣ କ୍ଷଣକେ ରକ୍ତପିପାସୁ ଆଗୁସାର ।

ବୁଭୁକ୍ଷିତ ବର୍ଗ ସମସ୍ୟା ଜାଲରେ ଛନ୍ଦା

ନିଷ୍ପେଷିତ ସର୍ବହରା ଅଧାପେଟେ ବନ୍ଧା

ସହି ସହି ସାରିଲାଣି ସଂଯମ ଗାର ।

ସାହସ ପ୍ରବଳ ଇଚ୍ଛା ବି ସବଳ

 ହୁଙ୍କାର ସହିତ ଅଛି ଜନବଳ

ସମୟ ମାଗୁଛି ଏକତା ସୁତ୍ରରେ

ଭାଙ୍ଗି ଦେବାକୁ ଶତାବ୍ଦୀର ବାହୁବଳ ।

ଜନତା ଜନାର୍ଦ୍ଦନ ଗଣତନ୍ତ୍ର ଶାସନ

ଚାଷି ଶ୍ରମିକ ମୂଲିଆ କାରିଗର

ତାଙ୍କରି କଲ୍ୟାଣ ଉତ୍ଧାନ ଉଡ୍ଡାଣ

ସରକାର କରିବାକୁ ବାଧ୍ୟ ଜନ କଲ୍ୟାଣ ।

ବଞ୍ଚିତ ଆମେ    ଶୋଷିତ ଆମେ 

ଉପେକ୍ଷିତ ରହିବାନି ଧରାଧାମେ 

ସମତା ମନ୍ତ୍ରରେ   ଏକତା ସୂତ୍ରରେ

ଗଢିବା ସବଳ ଶ୍ରମିକ ଗ୍ରାମେ ।

ରକ୍ତ ରଞ୍ଜିତ  ରାଜରାସ୍ତା ହେଉ

  ଅଧିକାର ନେବା ଛଡେଇ

ପୁଞ୍ଜିପତି ମହାଜନ  ଧନୀକ ଶ୍ରେଣୀ ଠୁଁ

 ଶ୍ରମର ପାଉଣା ବଢେଇ ଗଡେଇ ।

ସର୍ବହରା ସରକାର ହେବ ଶୁଭଙ୍କର

  ଶ୍ରମିକଜନ ହିତାୟ ଦେବାୟ

ସଚ୍ଚା ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳୀ ଘେନ ଶ୍ରମିକ ଦିବସେ

କଙ୍କାଳର ରକ୍ତରେ ଲେଖ ଜୟ ।