ଶରଧାବାଲି

ପରଂବ୍ରହ୍ମ ତୁମେ

ଦାରୁବ୍ରହ୍ମ ହୋଇ

ବାଲିକି ଶରଧା କର

ସେ ବାଲିକି ଥରେ

ଯିଏ କୋଳି ହୁଏ

ତୁମେ ହୋଇ ଯାଅ ତାର ।

ଦାସ ବଳରାମ ଅତି ଶରଧାରେ

ବାଲିରେ ଗଡିଲା ରଥ

ସେ ବାଲି ରଥରେ

ବିଜେ କରି ପ୍ରଭୁ

ରଖିଲ ତାର ମହତ ।

ନନ୍ଦିଘୋଷ ତୁମ ଚଡ଼ୁଥାଏ ରହିରହି

ଆକାଶୁ ପାତାଳ ଧୂଳିର ଘଟଳ

ଘେରିଥାଏ ଛାଇ ହୋଇ ।

ସେ ବାଲି କୋଳରେ

ବାହୁଡା ବିଜୟ ବେଳେ

ଲୋଟୁଥାଅ ପ୍ରଭୁ କେଡେ ଶରଧାରେ

ଅଗଣିତ ଭକ୍ତ ମେଳେ

ସତେକି କହ୍ନେଇ ବାଳ ସଖା ନେଇ

ଗୋପଦାଣ୍ଡେ ଧୂଳିଖେଳେ |

ଧୂଳିବେଶ ତୁମ ଦରଶନ କରି

ପାପୀ ତାପି ଯାନ୍ତି ତରି

ତୁମେ ବାହୁଡିଲେ

ସେ ଶରଧା ବାଲି

କାଳେ କାଳେ ଗୁମୁରି ଗୁମୁରି ।

ତୁମ ବିନା ଆଉ କିଏ ବା ବୁଝିବ

ତା ଅନ୍ତର ବେଦନା ଯେତେକ

ସବୁ ଦୁଃଖ ସହି

ଆର ଆଷାଢ଼କୁ

ଚାତକ ପରାଏ

ଶରଧାରେ ଚାହିଁଥାଏ ।