ଶ୍ରଦ୍ଧା ଓ ବିଶ୍ୱାସ

 ଶରଧା ବିଶ୍ୱାସ ଭାବ ଦିବ୍ୟ ରସ

 ମାନବର ଅବିଚ୍ଛଦ୍ୟ ଗୁଣ

ସ୍ନେହ ଅନୁରାଗ ଶ୍ରଦ୍ଧା କରେ ଠାବ

ଅତ୍ମୀୟତା ଗୂଢ ଉପାଦାନ ।

ତ୍ରିଗୁଣ ବନ୍ଧନ ଶ୍ରଦ୍ଧାର ସୁମନ

ସତ୍ତ୍ଵ ରଜ ତମ ଆଧାରରେ

ମନୁଷ୍ୟ ବିଶ୍ୱାସ ଶ୍ରଦ୍ଧାର ନିଶ୍ୱାସ

ଫୁଟେ ଜୀବନର ପ୍ରତି ଧାରେ ।

ଭାବର ସ୍ଫୁରଣ ବିରୁଦ୍ଧାଚରଣ

ଅବା ଆହତ ହୁଏନି କେବେ

ବିଶ୍ୱାସ ବୋଲିଣ କୁହନ୍ତି ସୁଜନ

ଭାଙ୍ଗି ଯାଏ ନାହିଁ କେବେ ଭବେ।

ଗଭୀର ବିଶ୍ୱାସ ସୁରୁଜେ ଉତ୍କର୍ଷ

ସଫଳତା ମିକେ ଏ ଜୀବନେ

ଅଧୈର୍ଯ୍ୟ ବିରକ୍ତି ଅହଙ୍କାର ଯୁକ୍ତି

ଭାଙ୍ଗେ ବିଶ୍ୱାସ ପ୍ରତି ସୋପାନେ ।

ବିଶ୍ୱାସର ବିନା ଶ୍ରୀହରି ମିଳେନା 

ତରକେ ଯାଆନ୍ତି ବହୁଦୁର

ଅବସାଦ ଆସେ ଅବିଶ୍ୱାସ ବଶେ

ପ୍ରାଣ ହୁଅଇ ଜଡ ନିଥର ।

ବିଶ୍ୱାସ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ଗାଢ଼ କରେ ନିଷ୍ଠା

ଭାବ ବୋଧ ଜ୍ଞାନ ହୁଏ ଟାଣ

ବୁଦ୍ଧିର ପ୍ରୟୋଗ ଆଣଇ ଦୁର୍ଯୋଗ

ବିଶ୍ୱାସର ଗଣ୍ଡି ହୁଏ କ୍ଷୀଣ ।

ଅନୁଭୂତି ହୀନ ଅବିଶ୍ୱାସୀ ଜନ

ଜ୍ଞାନୀ ଗଣରେ ହୁଏନି ଗଣା

ଜ୍ଞାନେ ପ୍ରଗାଢତା ବିଶ୍ୱାସେ ଦୃଢତା

ହୁଏ ନାହିଁ କେବେ ବାଟବଣା ।

ଅଗାଧ ବିଶ୍ୱାସ କରିଦିଏ ଦାସ

ସାଲବେଗ ଦାସିଆର ସମ

ବିରୁଦ୍ଧର ଭାବ ହୁଏନି ଉଦ୍ଭବ

ମନ ପ୍ରାଣ ଗାଏ ପ୍ରଭୁ ନାମ ।

ବିଶ୍ୱାସର କ୍ଷେତ୍ର ଅତ୍ୟନ୍ତ ପବିତ୍ର

ଯହିଁ ଅମୃତ ବୃକ୍ଷ ଜନମେ

ଦୁର୍ଦ୍ଦଶା ଦୁର୍ଗତି ଲଭେ ଅଧୋଗତି

ଆଶା ଭରସା ଜାଗେ କରମେ ।

ଶ୍ରଦ୍ଧା ଓ ବିଶ୍ୱାସ ମୁଦ୍ରା ଦୁଇ ପାର୍ଶ୍ଵ

ଗୋଟିଏ ଆସିଲେ ଅନ୍ୟ ଆସେ

ରଖ ହେ ବିଶ୍ୱାସ ଶ୍ରଦ୍ଧା କରି ଚାଷ

କୃପାର ବାରି ଝରେ ହରଷେ ।