ଶ୍ରାବଣୀର ପ୍ରେମିକା

ପ୍ରେମିକା ଶ୍ରାବଣୀ ପାଉଁଜି ପିନ୍ଧିଛି

ରଙ୍ଗ ଭରିବାକୁ ହୋଲିକୁ ଡାକିଛି।

ଝରଝର ନୟନରୁ ଲୁହ ନ ଝରୁଛି

କେତେ ପ୍ରେମ ସିଏ ଫଗୁଣ କରୁଛି ।

ସେ ଭରେ ସିଏ ଭାରି ଫୁଲୁଛି

ପ୍ରୀତିର ଗୀତିରେ ସବୁଠି ମହକୁଛି ।

ଲୁହା ଠାରୁ ଭାରି ଲୁହର ଧାର

ପାଣିଠୁ ପୁଣି ପୁରୁଣା ଏ ଗାର ।

କୋହ କଣ ସମ୍ଭାଳି ପାରିବ ଭାବିଛି

ତଥାପି ପ୍ରେମରେ ଉଷ୍ମତା ମାପୁଛି ।

ଦେବାରେ ସେ ରଙ୍କୁଣୀ ରାଧା ସାଜିଛି

ମୀରା ପରି ପ୍ରେମରେ ବିଷ ବି ସମ୍ଭାଳିଛି ।

ପ୍ରେମର ସଂସାର ଫଗୁଣର ପରିଭାଷା

ଆଉ ଏ କେବେ ନ ହେବ ରୁଷା ।

ଚଇତିର ନୃତ୍ୟରେ ସୂରୁଜମୁଖୀ ହସୁଛି

ଆଉ ଧରାଟା ସରଗମଣି ମନାଉଛି ।