ଶିଶୁ

ମନରେ ଆବେଗ କିଛିବି ନଥାଏ

ଜାଣି ପାରେନାହିଁ ସୁଖ କି ଦୁଃଖ

କେହି ପରନୁହେଁ ଚାରିପାଖେ ତାର

ସଭିଏଁ ନିଜର ଆପଣା ଲୋକ I

ଚଳ ଚଞ୍ଚଳତା ଭରେ ସବୁଠାରେ

ଖାଲି ଯଦିଟିକେ କୁହେ ସେ କୁଆଁ

ସାନ୍ତ୍ୱନାର କେତେ ହାତ ବଢି ଆସେ

ମିଳିଯାଏ କେତେ ମଧୁର ଛୁଆଁ I

କୁଆଁକୁଆଁ ସ୍ୱରେ କାନ୍ଦିଦେଲେ ଟିକେ

କେତେ ଯେ ହୃଦୟ ଚହଲି ଯାଏ

କେତେ ନୟନର ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ତାରକା

କେତେ ଯେ ପ୍ରାଣର ମହକ ସିଏ I

ପେଟ ଟିକେ ତାର ପୁରେଇବା ପାଇଁ

ତତ୍ପର ହୁଏନ୍ତି ଆପଣା ଲୋକ

କେତେ ଭଲମନ୍ଦ ଖାଇବା ମିଳଇ

ଜଣା ପଡେନାହିଁ ପେଟର ଭୋକ I

ସବୁ ଦିଶୁଥାଏ ସତେଜ ସୁନ୍ଦର

ପାଖ ମାଡେନାହିଁ ଛନ୍ଦ କପଟ

ଡର ଭୟ କିଛି ନଥାଏ କାହାକୁ

ମଥାପରେ ଥିଲେ "ମା" ର ହାତ I

ସପନେ ହଜନ୍ତି ପରିବାର ଲୋକେ

ଭବିଷ୍ୟତ ଚିତ୍ର ଆଙ୍କନ୍ତି କେତେ

ସବୁ ସ୍ୱପ୍ନ କଣ ସତ ହୋଇ ଥାଏ

ଜାଣିଛ ଯଦି କେ କୁହତ ମୋତେ I