ଶିକ୍ଷକ

ପାଠ ପଢିବାକୁ ଛାତ୍ରଟିଏ ଯାଏ

ପାଖକୁ ଶିକ୍ଷକଙ୍କର ।

ଟିଉସନ ଅବା ବିଦ୍ୟାଳୟ ହେଉ

ପଢେ ପାଠ ଦି ଅକ୍ଷର ।।

ବିଦ୍ୟାଳୟ ଯାଉ ଆମେ ପିଲାଦିନେ

ଦେଖିଛୁ ଯାହା ଆଖିରେ ।

ସୁଶିକ୍ଷକଗଣ ଶିକ୍ଷା ଦେଉଥିଲେ

ଆମକୁ ଅତି ଯତ୍ନରେ ।।

ଅବୁଝା ବିଷୟ ଦିଅନ୍ତି ବୁଝାଇ

ଉଦାହରଣକୁ ଦେଇ ।

ବୁଝିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ସହକାରେ

ବୁଝାଉ ଥାଆନ୍ତି ସେହି ।।

ଦୁଷ୍ଟାମୀ କରିଲେ ସୁଧାରିବା ପାଇଁ

ଦେଉଥିଲେ ମାଡ ଗାଳି ।

ନ ପଢିଲେ ପାଠ କରନ୍ତି ଆକଟ

ଏବେ ନାହିଁ ଆଗଭଳି ।।

ସ୍ନେହ ରହିଥାଏ ମନରେ ତାଙ୍କର

ଲକ୍ଷ୍ୟ ଥାଏ ଆମ ହିତ ।

ଆମ ମନକଥା ବୁଝି ସେ ପାରନ୍ତି

ସତେ କି ଆମରି ମିତ ।।

ଶିକ୍ଷକ ଆମର ସମ୍ମାନର ପାତ୍ର

ଆମେ ବି ଅଭିବାଦନ ।

କରୁଥାଉ ତାଙ୍କୁ ଯେଉଁଠି ଦେଖିଲେ

ଦିବା ନିଶି ପ୍ରତିଦିନ  ।।

ଶିକ୍ଷକ ଦେଶର ମୂଳଦୁଆ ସିନା

ଆଦର୍ଶ ଛାତ୍ର ଗଠନ ।

କରନ୍ତି ଶିକ୍ଷକ ସାଜି ଦୂରଦ୍ରଷ୍ଟା

ଦେଇ ଉପଦେଶମାନ ।।

ଯିଏ ଯେତେ ଉଚ୍ଚ ଆସନେ ବସିଛି

ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ଯୋଗୁଁ ସିନା ।

ସହଜ କଥା କି ଶିକ୍ଷକ ହୋଇବା

ବୃତ୍ତି ଶିକ୍ଷକତା ସିନା  ।।

ସବୁ ବୃତ୍ତିଧାରୀ ଶିକ୍ଷକ କି ହେବେ

ପଦବାଚ୍ୟ ଶିକ୍ଷକର ।

ଶିକ୍ଷକ ହୋଇବା ଜୀବନ ଗଢିବା

ଦୁର୍ଲ୍ଲଭ ଏ ଜଗତର ।।

ଶିକ୍ଷକଙ୍କୁ ଗୁରୁ କୁହାଯାଏ ସେ ତ

ବ୍ରହ୍ମା ବିଷ୍ଣୁ ମହେଶ୍ଵର ।

ଛାତ୍ର ଛାତ୍ରୀଙ୍କର ବିଦ୍ୟା ଅଧ୍ୟୟନେ

ଭୂମିକା ତାଙ୍କ ଅପାର ।।