ଶୀତରେ ପଞ୍ଚବଟୀ

ଫୁଟିଲାଣି ଅଦିନିଆ ଫୁଲ,

ପବନର ତାଳେ ତାଳେ ହଲାନ୍ତି ମଥାକୁ

ହସୁଛି ପାହାଡ଼ ଏଠି ହସୁଛି ଜଙ୍ଗଲ ।

ପୂର୍ବାକାଶେ ଯେବେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଉଠେ,

ପୃଥିବୀରେ ଛାଇଯାଏ ପ୍ରେମର ଭାବନା

ଖୁସିର ମହକ ଏଠି ଭରି ଭରି ଫୁଟେ ।

ଅମାନିଆ ଅମୃତ ସନ୍ତାନ,

ମାଟି ସହ ହେଇଯାଏ ମାଟିର ପିତୁଳା

ନିରିଖିଲେ ସ୍ପଷ୍ଟଶୁଭେ ଜୀବନର ତାନ ।

ଆକାଶ ଓ ଧରିତ୍ରୀର ପ୍ରେମ,

ଜଳଜଳ ଦିଶୁଥାଏ ଜୀବନର ଛବି

ଭଗ୍ନ ହୃଦୟବି କହେ ସୃଷ୍ଟି ଅପ୍ରତିମ ।

ବାଟୋଇଟି ବାଟବଣା ହୁଏ,

ହଜିଯାଏ ବିଭୁଙ୍କର ସୁନ୍ଦର ସୃଷ୍ଟିରେ

ମନେ ମନେ ପ୍ରଭୁଙ୍କର ଗୁଣମାନ ଗାଏ ।