ଶେଷରେ ତୁମେ ବଦଳିଗଲ ନା

ମନେ ପଡେ 

ବିବାହ ପରର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଘଟଣା

ମୋତେ କ୍ଷଣେ ନଦେଖିଲେ

ଯେମିତି ରହି ପାରୁନଥିଲ

ତୁମର ଚୁପିଚୁପି କଥା

ନାଲି ନାଲି ପାଦର

ରୁଣୁଝୁଣୁ ପାଉଁଜିର ଶବ୍ଦ

ମୋତେ କରୁଥିଲା ବିଭୋର ।

ସତରେ !

ସେତେବେଳେର ସମୟ 

ନଥିଲା କେତେ ମଧୁମୟ କୁହତ ?

ଦୁଇ ଜଣଯାକ ପାଖାପାଖି ବସୁଥିଲେ

ମୁଁ ଦେଖୁଥିଲି ତୁମକୁ

ଆଉ ତୁମେ ମୋତେ

ପ୍ରୀତିର ଆଦାନପ୍ରଦାନରେ

ଅତିବାହିତ ସମୟ

ଗପୁଥିଲେ, ହସୁଥିଲେ

କେତେ ମଜା କରୁଥିଲେ ।

ଆଜି ବି ଭୁଲିନି

ବିବାହ ପୂର୍ବର ସେହି ଅପୂର୍ବ ମୁହୂର୍ତ୍ତମାନଙ୍କୁ

ନଦୀକୂଳ, ଆମ୍ବତୋଟା

ଆଉ ଜହ୍ନୟ ଜୋଛନା

ସମସ୍ତେ ଯେମିତି ଆମକୁ ହାତଠାରି ଡାକନ୍ତି

କୋଳେଇ ନିଅନ୍ତି ଅତି ହରଷରେ

ସ୍ବାଗତ କରି ଆମର ମିଳନପର୍ବକୁ ।

ସେହିମାନେ ହିଁ ତ ଆମ ପ୍ରେମର ମୂକସାକ୍ଷୀ ।

ବିବାହର ତିନି ବର୍ଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ

ଖୁବ୍ ଉପଭୋଗ କରିଛନ୍ତି ଜୀବନକୁ

ତା'ପରେ କୁନମୁନର ଜନ୍ମ

ଯେମିତି ସବୁକିଛି ବଦଳାଇ ଦେଲା

ଅଫିସ ବାହାରିଲାବେଳେ

ଜଳଖିଆ, ଜୋତା, ମୋଜା, ରୁମାଲ

ସବୁ ଠିକ୍ ସମୟରେ ଆଗରୁ ମିଳି ଯାଉଥିଲା ।

ମାତ୍ର ଏବେ ଆଉ ସମୟ କାହିଁ ?

ମୋତେ ତୁମେ ଭାଗ କରିଦେଲ ।

ସତରେ !

ଶେଷରେ ତୁମେ ବଦଳିଗଲ ନା ?

ବଦଳିଗଲା ଆମ ପ୍ରେମର ପରିଭାଷା 

ଦେଇଥିବା କଥା ରଖି ପାରିଲନି

କେମିତି ରଖିଥାନ୍ତ ଯେ ?

ଜୀବନଟା ପରା ଏମିତି

ସନ୍ତାନକୁ ପାଇଲା ପରେ

ସ୍ତ୍ରୀ କ’ଣ କେବଳ ସ୍ବାମୀର ହେଇପାରେ ?

ତୁମ ମାତୃତ୍ବ ବାଧ୍ୟ କଲା ତୁମକୁ ବଦଳିଯିବାକୁ ।

ଜଣେ ନାରୀର ମାତୃସୁଲଭ ମହନୀୟତାକୁ 

ପ୍ରତିପାଦିତ କରିବାକୁ ।