ଶେଷ ସନ୍ତକ

ମାଟି ଦେହ 

ମାଟିରେ ମିଶିବା ଯାଏଁ

ହେ ପ୍ରେୟସୀ ଶବ୍ଦ

ତୁମେ ହିଁ ତ 

ମୋର ଶେଷ ସନ୍ତକ ।

ଅଜାଡି ଦେଇଛ ତମେ

ଅନାବିଳ ସ୍ନେହ, ପ୍ରେମ

ଜାବୁଡି ଧରିଛ 

ମୋ ବାରବୁଲା 

ଅନବନା ଭାବନା ।

ତୁମକୁ ନେଇ ତ ବଞ୍ଚେ

କଲବଲ କରୁଥିବା ମୁହୂର୍ତ୍ତ ମଧ୍ୟରେ

ଆକାଶେ କ୍ଳେଶକୁ ଆୟତ୍ତ କରି,

କେହି ବୁଝୁ ନବୁଝୁ 

ମୋର ଯାଏ ଆସେ ନାହିଁ

ବାସ୍ ତମେ ମୋର ହେଇ ରହିଥାଅ

ଗାଁ ମୁଣ୍ଡ ଶ୍ମଶାନରେ ଜଳିବା ଯାଏଁ ।