ଶେଷ ଡାକରା (ସନେଟ୍)

ଅସଂଖ୍ୟ ସପନ,ସପନରେ ସୁଖ, ସୁଖ ପଛେ ଥିଲି ଧାଇଁ

ଅଚାନକ ଶେଷ ଡାକରାକୁ ପାଇ ଭୟଭୀତ ଗଲି ହୋଇ।

ଆୟମାରମ୍ଭର ଅନ୍ତ ରହିଅଛି ଧ୍ରୁବ-ସତ୍ୟ ପରା ଏହି ,

ଅନ୍ତ-ଆଦ୍ୟ ସଦା ସମୟ ରେଖାରେ ସ୍ଥିତ ଦୁଇ ବିନ୍ଦୁ ହୋଇ।

ଅଶେଷ ସମ୍ଭାର, କୀଟ,ତରୁ, ପ୍ରାଣୀ, ସବୁଜ ଏ ବନଭୂଇଁ ,

ଅସୁମାରୀ ନଭେ ଯେତେ ଗ୍ରହ-ତାରା, କେହି ନୁହେଁ ଚିର ସ୍ଥାୟୀ ।

ଅସାର ସଂସାରେ ବସା ବାନ୍ଧି ସବୁ ମୋର ମୋର କହୁଥାଇ,

ଅନିତ୍ୟ ଜୀବନ-ଯୌବନ, ସବୁତ ଦୁଇଦିନ ଖେଳ ଭାଇ।

ଅନଳ-ଅନୀଳ-ମୁରୁତ-ଆକାଶ-ମାଟି, ପଞ୍ଚଭୂତ କହି,

ଅଶରୀରି ଆତ୍ମା ବୋଲ ମାନି ସିନା ଜରା ମଧ୍ୟେ ଛନ୍ତି ରହି।

ଅହର୍ନିଶ ପରା ଜୀବନର-ନଇ ଧାଏଁ ତରତର ହୋଇ,

ଅଭିନବ ସେହି ପରମ-ସାଗରେ ଲୀନ ହୋଇଯିବା ପାଇଁ।

ଅସମୟେ ମୃତ୍ୟୁ-ମୁହାଣର ପାଶେ ନଯାଉ ଜୀବନ ନଇ,

ଅପ୍ରତ୍ୟାଶିତ ଏ ଦାରୁଣ ଦୁଃଖରୁ ପାରିକର ଭାବଗ୍ରାହୀ।

************************************