ଶେଷ ଅଳି

ଝରିଯାଏ କେବେ ଯଦି ଅକାଳରେ

    ଥିବୁ ତୁ ଧନ ସାଥିରେ,

 ପୂଣ୍ୟ ବଗିଚାର ବାସ ତୁଳସୀରେ

    ଆତ୍ମା ନେଇ ତୋ ମନ୍ଦିରେ ।

ଚଲାପଥ ମୋତେ ପର କରିଦେଲେ

    ସହିଯିବି ଅକ୍ଳେଶରେ,

ପର କରିବୁନି କାଳିଆ ସୁନାରେ

   ମୋ ଆତ୍ମାର ରଥପରେ।

ହାରିଲି କେତେରେ ଜିତିଲିରେ କେତେ

     ଅନୁଭବ ନାହିଁ ସେତେ,

ଖୋଜିବା ନିଶା ମୋ ଶେଷ ଆଶା ସତେ

   ବାୟାଣୀ କରିଲୁ ମୋତେ ।

ଅବଶୋଷ ନାହିଁ ଅଭିମାନ ନାହିଁ

    ନିଷ୍କାମ ଚେତନା ଭରି,

ହୃଦୟ ମନ୍ଦିରେ ନିରବେ ଖୋଜୁଛି

    ଯନ୍ତ୍ରଣା ମୋ ଅସୁମାରି ।

ମୋ ଧନସଙ୍ଖାଳି ମୋର ଗଳାମାଳି

    ଜ୍ଞାନର ମୋ ଦୀପାବଳି,

ମରୁକ୍ଷେତ୍ରେ ତୁ ତିତିକ୍ଷା ଜପାମାଳି

    ଅପାଶୋରା ଧନମାଳି।

ଦି ଖଣ୍ଡ କାଠ ମୋ ଶରୀର ପାଇଁକି

   ଶୋଭା ଶଙ୍ଖା, ସିନ୍ଦୁରରେ 

ଅଳିତା ପାଦରେ ତୁଳସୀ ମୋ ପାଇଁ

    ସଜାଡିବୁ ପୁତ୍ର ତୁ'ରେ ।

କେତେ କରିଛି ମୁଁ ଅନାଦର ତୋତେ

    ଭୁଲିଯିବୁ ସେତେବେଳେ,

 ମୋକୋଳ ଝୁଲଣାରେ ଆଉକି ସତେ

    ଝୁଲାଇବି ଶେଷବେଳେ ।

ଖାଇନାହୁଁ ବୋଲି ହୃଦୟ ବ୍ୟଥାରେ

    ଅଧୀର କି ହେବି ଧନ,

ଛାଡି ଏ ଶରୀର ଆତ୍ମାଠାରୁ ଦୂରେ

   ପଞ୍ଚଭୂତେ ହେବ ଲୀନ।

ଭଲ ପାଉ ତୁହି ଶରୀରକୁ ମୋର

    ନ ଧରିଲେ ତୁହି ରୁଷୁ,

ତୋ ମୁହଁର ସେହି ଅଭିମାନତାର

   କେତେ କଥା ତୁ ପରଷୁ ।

ସାଉଁଟି ପାରୁନି କଲମ ମୁନରେ

    ଲୁହରେ ଯାଉଛି ଭିଜି,

ଆଖି ଲୁହରେ ତୋ ବ୍ୟଥା ମୁଁ ଜାଣିରେ

    କାହିଁକି ଯାଉଛି ହଜି ।

ଧନ,ମାନ,ଯଶ ଆଶାରେ କେବେରେ

  ଡାକି ପାରିନାହିଁ ତୋତେ,

ମୋ ଭଲ ପାଇବା ବାସ ଚନ୍ଦନରେ

   ଭିଜୁଛିରେ ହୃଦେ ନିତ୍ୟେ ।

କୁନିଟିଏ ତୁହି କେଜାଣି କେମିତି

   ସମସ୍ୟା ଦିଅନ୍ତି ତୋତେ,

ହାତେ ଲଡୁଧରି ଖାଇବା ଶିଖିନି

  ମୋ ଗୋପାଳ ତା'ର ହାତେ ।

ହାରିଯିବି ଯେବେ ଦୁଃଖ କରିବୁନି

    ଆତ୍ମା ସହିବନି ମୋ'ର,

ଶ୍ରୀ ମନ୍ଦିର ଦେଇ ଶେଷ ଯାତ୍ରାକରି

   ଅନ୍ତେ ମାଆ ଡାକ ତୋ'ର ।