ଶାଶ୍ଵତ ପ୍ରେମ

ତୁମେ ପାଶେ ଥିଲେ ସବୁ ଋତୁ ମୋତେ

    ଫଗୁଣ ଫଗୁଣ ବାସେ,

ତୁମ ପ୍ରଣୟରେ ନିଦାଘ ଝାଞ୍ଜିରୁ

    ମଳୟର ବାସ୍ନା ଆସେ ।

ବାଦଲ ସନ୍ଧିରେ ତୁମେ ମୋର ଚାନ୍ଦ

     ମୁଁ ତୁମର କୁମୁଦିନୀ,

ପ୍ରତୀକ୍ଷାର ଅର୍ଘ୍ୟ  ଧରୁଥିବି ସଦା

    କେବଳ ତୁମରି ପାଇଁ ।

ଘୁମନ୍ତ ଆଷାଢେ ତୁମେ କଳାମେଘ

    ତଳକୁ ଥାଅ ଅନାଇ,

ପାଦରେ ନୁପୁର ବାନ୍ଧି ମୁଁ ମୟୂରୀ

    ନାଚିବି ତୁମରି ପାଇଁ !

ନୀଳ ଗଗନରେ ତୁମେ ଦିବାକର

   ଦେଇଥାଅ କେତେ ସୁଧା,

ପଙ୍କ ସରୋବରୁ ମୁହିଁ କମଳିନୀ

   ପୀରତି ଡୋରିରେ ବନ୍ଧା ।

ତୁମେ ଦିଗ୍ ବଳୟ ବିସ୍ତାରିତ କାୟା

   ସଜାଡି ଦେଇଛ ଯତ୍ନେ,

ପ୍ରୀତିସିକ୍ତ ମୁହିଁ  ନୀଳ ସବୁଜିମା

   ଖେଳିଯିବି ତୁମେ ବକ୍ଷେ ।

ତୁମେ ବେଳାଭୂମି ପ୍ରଶାନ୍ତ ବକ୍ଷରେ

    ଥିବ ଯୁଗ ଯୁଗ ଧରି,

ମୁଁ ଯେ ନୀଳ ଢେଉ ତୁମ ପ୍ରଣୟରେ

    ତୁମ ବକ୍ଷର ଲହରୀ ।

ତୁମେ ସମାହାର ସୁନେଲି ସ୍ବପ୍ନର

    ଆସୁଥିବ ଯାମିନୀରେ,

ପ୍ରୀତିଭରା ତନ୍ଦ୍ରା ହୋଇଯିବି ମୁହିଁ

   ହୃଦ ଆବେଗରେ ଭରେ ।

ମୋ' ଆଶାପୁଞ୍ଜର ତଟିନୀ କୂଳରେ

   ତୁମେ ମୋର ରାଜହଂସ,

ତୁମ ବିଶ୍ଵାସରେ ନଈରେ ଖେଳିବି

   ରାଜ ହଂସୀନି ମୁଁ ଏକ ।

ଆଶା, ବିଶ୍ଵାସରେ ପ୍ରିୟ ପ୍ରେୟସୀର

    ସମ୍ପର୍କ ହୁଏ ନିବିଡ଼,

ପ୍ରେମ ଅଟେ ଏକ  ଶାଶ୍ୱତ ପବିତ୍ର

   ସଂସାର କରେ ମଧୁର ।