ସ୍ମୃତି

ଚାନ୍ଦିନୀ ରାତିରେ ଚୋରା ପୀରତିରେ

   ବାଣ୍ଟି ବାଣ୍ଟି ଗଲି ସ୍ମୃତି

କିଛି ନେଇଗଲା ନୀଳ କଇଁ ଆଉ 

  କିଛି ନେଲା ଜହ୍ନ ରାତି ।

ତହିଁ ପର ଦିନ ଆଉ କିଛି ଥିଲା

  ଜଳିଲା ରୋଷେଇ ଘରେ

ପିଲା ଙ୍କ ପାଠ ରେ କିଛି ହଜିଗଲା

  ଆଉ କିଛି ଜଞ୍ଜାଳରେ ।

ସେଦିନ ସଂଜରେ କିଛି ଜଳିଗଲା

  ତୁଳସୀ ଚଉରା ମୂଳେ

ଆଉ କିଛି ସ୍ମୃତି ବାକି ଥିଲା ପରା

 ଶୁଭିଲା କାନ୍ଥ ଘଣ୍ଟାରେ ।

ଅପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ ସିଏ ଅନନ୍ତ ଅସୀମ 

   ବୟସ ହେଲା ମଧ୍ୟାହ୍ନ

ପର୍ଯ୍ୟାୟ କ୍ରମ ରେ ଆସୁଥିଲା ସିଏ

  ହେଲା ନାହିଁ ଅବସାନ ।

ଜୀବନ ରାସ୍ତା ଠୁ ଆଉ ଲମ୍ବା ସିଏ

   ବୁଝିଗଲି ସେହି ଦିନ

ଆୟୁ ସରିଯାଏ ସ୍ମୃତି ସରେ ନାହିଁ

 ଅସରନ୍ତି ଦିବା ସ୍ବପ୍ନ ।

ଆଉ କିଛି ବାକି ଥାଏ ଭିଜି ଯାଏ

  ପ୍ରତି ତନ୍ଦ୍ରା ପଣତରେ

ଅସ୍ପଷ୍ଟ ତଥାପି ଭାରି ପ୍ରିୟ ସିଏ

  ହଜେ ଯାମିନୀ କୋଳ ରେ ।

ତଥାପି ସରେନି ଦିଏ ମଧୁ ସ୍ପର୍ଶ

  ଆସେ ମଝି ପାହାଚରେ

ଅସ୍ତ ହେବା ଯାଏଁ ଆସୁଥିବ ବୋଧେ

 ସବୁ ଚାନ୍ଦିନୀ ରାତିରେ ।