ସେଇ ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକଟିନୁଖୁରା ଫୁକରେ

ସେଇ ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକଟିନୁଖୁରା ଫୁକରେ,

ସୀତସୀଆଁ ବସ୍ତ୍ରରେ ଘର ଓଳାଉଛି ସେ

ବାସନ ମାଜିବ, ଲୁଗ ଧୋଇବ,

ଦରକାର ପଡ଼ିଲେ ରଂଧାବଢା କରିବ

ଘର ମାଲିକାଣୀ ନ ଥିଲେ ମାଲିକର କାନ୍ତବ କ୍ଷୁଧାର ଶିକାର ହେବ

ଏ ସବୁ କେଇଟା ଟଂକା ପାଇଁ-ଘର ଚୁଲି ଜଳାଇବା ପାଇଁ

ତାର ନିଜସ୍ଵ ବୋଲି କିଛି ନାହିଁ- ଯେ ହେତୁ

ଗରିବ ମାଇପ ସମସ୍ତଂକର ଶାଳୀ

ତାର କଣ କିଛି ଇଚ୍ଛା ନାହିଁ ? ଆଶା ନାହିଁ ?

ଆମ ଅଇଁଠୁ, ମହରଗୁର ମାଁ ପରିଚୟହୀନ

ବେଳାଭୂମିର ଅଜସ୍ର, ଅସ୍ପଷ୍ଟ ପଦଚିହ୍ନ ଭିତରୁ ଗୋଟିଏ

କେବେ ପ୍ରଶାସନ ଆଗେଇ ଆସିବ ଏମାନଙ୍କ ଦୁଃଖ ବୁଝିବାକୁ

ଦେଖାଇବ ଏ ଘରୋଇ ଦାଦନଙ୍କୁ ଆଶାର ଆଲୋକ ?