ସେଦିନ ଯାଉଛି ହଜି

ହଜିହଜି ଯାଏ ଲୋକପ୍ରିୟ ଚିଜ ଅଲୋଡ଼ା ହୁଏ ପୁରୁଣା,

ଢେଙ୍କି ଝାଡୁ କୁଲା ଡାଲା କି ଘୋରଣା ଥିଲା ଯା' ଘରକରଣା ।

ଭୁଲିଲେଣି ଲୋକେ ରେଡିଓର ରୂପ ଭୁଲିଲେଣି ଡାକଘର,

ଫୋନ୍ ବୁଥ ବନ୍ଦ ହେଇଛି ହେଉନାହିଁ ଆଉ ତାର ।

ପାଲିଙ୍କିରେ ବସି ବର ଯାଉନାହିଁ ସବାରୀ ଦିଶୁନି ଆଉ,

ଚାଳଘରେ ଲାଉ କଖାରୁ ମାଡୁନି ଘରେ ହେଉନାହିଁ ଜାଉ ।

ଗାଆଁ ପୋଖରୀରେ ଦେଶଗୋଳିଆରେ ହେଉନାହିଁ ମାଛଧରା,

ଜନ୍ତାଳ ଭୋଜିର ମଜା ଆଉ ନାହିଁ ପୋଖରୀ ଦଳରେ ଭରା ।

ଫଟୋ ଷ୍ଟୁଡ଼ିଓରେ ଭିଡ଼ନାହିଁ ଆଉ ପାଲାର ନାହିଁ ଆଦର,

ବହିପଢା ସୁଖ ଭୁଲିଲେଣି ଲୋକେ ଅଛି ନାମକୁ ମାତର ।

ସିଲଟ ଖଡ଼ି ତ ଉଭାନ ହେଲାଣି ଗୁରୁ ହେଲେଣି ଟିଚର,

ଖେଳିବାକୁ ବେଳନାହିଁ ପିଲାଙ୍କର ଟିଉସନ ତିନିଥର ।

ଶଗଡ଼ ଗଡ଼ୁନି ଲଙ୍ଗଳ ଜୁଆଳି ଲୁଚିଲେଣି ହେଇକାଠ,

ଗାଆଁର ବଳଦ ସବୁହେଲେ ଷଣ୍ଢ, ମୋବାଇଲ କରେ ନାଟ ।