ସେ ନାରୀଟିଏ

ଏକ ସୁଶୀତଳ, ସୁମଧୁର, ନଈଟିଏ ସାଜି

ଦେଇ ଚାଲେ ତାର ନୀର 

ଆପ୍ୟାୟିତ କରି 

ହରୁଥାଏ ତୃଷାର୍ତ୍ତର ମନ 

ସେ ନାରୀଟିଏ ।

ଏକ ସଜ ଫୁଟା ଗୋଲାପର ବଗିଚା ସେ

ସୁଗନ୍ଧିତ ତା ମହକରେ ମହକାଇବାକୁ ଚାହେଁ  

ତାର ଆଖ ପାଖ 

ସେ ନାରୀଟିଏ ।

ବସନ୍ତର ଋତୁଟିଏ ସାଜି 

ଥୁଣ୍ଟା ଗଛ ସବୁର ଆଶା 

ଆକାଂକ୍ଷାର ଗଢ଼ୁଥାଏ ସୌଧଟିଏ

ସେ ନାରୀଟିଏ ।

କୋଇଲିର କୁହୁକ ସିଏ 

ବ୍ୟଥିତ ହୃଦୟର ମିଠା 

ପ୍ରଲେପ ସାଜେ

ସେ ନାରୀଟିଏ ।

ହୃଦୟ ତା ବିଶାଳ, ସାଗର ଠୁଁ ଗଭୀର 

ଅମାପ ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ କରୁଣାରେ ଭରପୂର,  

ମନ ତା ଆକାଶ ଛୁଆଁ 

ଦେଇଚାଲେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ 

ଖୋଲା ହସ୍ତରେ 

ସ୍ୱୟଂ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣା ଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କର 

ପ୍ରତିଛବି ଟିଏ 

ସେ ନାରୀଟିଏ ।

ଦେଖିପାରେନା ଲୁହ କା ଆଖିର ବୋଲି  

ସାଉଁଟି ନିଏ ନିତ ପଣତରେ 

ସହିପାରେନା ଦୁଃଖ କାହାର ବୋଲି 

ପଣତ ପାରି ପ୍ରାର୍ଥନା କରେ, 

କରିପାରେନା ଅନ୍ୟାୟ ଅନୀତି ବୋଲି 

ସତ୍ୟର ଆଗରେ ରୁହେ, 

ଢାଲ ସାଜେ ଅନ୍ୟାୟର ପଥେ ।

ସେ ନାରୀଟିଏ ।

ଅନ୍ୟର ରାସ୍ତାରୁ କଣ୍ଟା ବାଛୁ ବାଛୁ 

ଯଦିଚ କଣ୍ଟକିତ ହେଇଯାଏ ତା ରାସ୍ତା

କଣ୍ଟାଫୁଟି ପାଦେ ତାର ରୁଧିର ବି ଝରୁଥାଉ

ନଥାଏ ଭ୍ରୃକ୍ଷେପଣ୍ଠ

ମାଡ଼ିଚାଲେ ଆଗକୁ ଆଗକୁ 

ସେ ନାରୀଟିଏ ।

ଲକ୍ଷ୍ୟତାର ସ୍ୱୟଂ ଅର୍ଜୁନର 

ତୀର ମୁନେ ଧୃଷ୍ଟତା ସଂହାର 

ନାରୀ ରୂପୀ ସ୍ୱୟଂ ନାରାୟୀଣୀ ସିଏ

ସେ ନାରୀଟିଏ ।