ସ୍ବୟଂ ର ଅହଂ

    ମୁଁ ଆଉ ମୋର ଅହଂ

          ବିଚିତ୍ର!

    ଏଇ କାନ ମୋର ନିଜ କାନ୍ଦଣା ଶୁଣିପାରୁଛି 

           ଅଥଚ 

    ରାସ୍ତା କଡରେ ବସିଥିବା ଭୋକିଲା ଶିଶୁ ଟିର 

    କାନ୍ଦଣା ଶୁଣିପାରୁନି ।

      ଏଇ ଆଖି ....

    ଅନ୍ୟର ପାଦେ ପାଦେ ନଗ୍ନତା ଦେଖୁଛି 

         ଅଥଚ 

    ନିଜେ ଉଲ୍ଲଗ୍ନତାର ଚରମ ସୀମାରେ, 

    ଆଧୁନିକତାର ସଂଗୀତ ଗାଉଛି ।

       ଏଇ ଶରୀର ...

    ପବନ ଛୁଆଁ ରେ କଣ୍ଟା ଫୋଡି ହେଉଛି  

          ଆଉ

    ଫୁଲ ଛୁଆଁରେ କ୍ଷତ ବିକ୍ଷତ !

          କିନ୍ତୁ 

    ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ଛଟପଟ ଶିଶୁ ଶ୍ରମିକଟି କାମଚୋର 

       ମନେ ହେଉଛି ।

   ସ୍ବୟଂ, ଆପାଦମସ୍ତକ ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାର ଲୀନ, 

    ଦେଶକୁ ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାର ମୁକ୍ତ କରିବାର ଇଂଗିତ କରୁଛି...।