ସ୍ବରୂପ ଦୃଶ୍ୟ ହୁଏ ଶୁଭ ବିଚାରରୁ

ମୃତ୍ୟୁ ତ ନିଷ୍ଠୁର

ବାଛି ନେଇ କଞ୍ଚା ରଖେ ସେ ପାଚିଲା

ବୁଝେ ନାହିଁ ସାନ ବଡ ।

ଲିଭାଇ ଦିଏ ହସ କାହାର ଓ

ମଥାର ସିନ୍ଦୂର

ଲୁହରେ ଭିଜାଏ ।

ବିନା ନିମନ୍ତ୍ରିତ ଅତିଥି ହୋଇ

ସୁଖ ସଂସାରରେ

ଭରିଦିଏ ଦୁଃଖ ।

ଆଜି ଦେଖ, ମୃତ୍ୟୁ ପାଇଁତ 

ସମସ୍ତେ କେମିତି ଆତଙ୍କିତ

ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱବାସୀ ।

ପାପ ପୁଣ୍ୟ କରୁଛେ ବିଚାରେ

ମାନ ଓ ଅପବାଦ

ମୃତ୍ୟୁରେ ସବୁର ନିଶେଷ ।

କାମନାର ବିନାଶରେ ଦୁଃଖର ବିନାଶ

ଆଶା ପ୍ରତ୍ଯାଶା ନ ଥାଏ

ନିଷ୍କାମ ସେବାରେ ।

ସମୂହ କଲ୍ୟାଣ ହୁଏ ଯୁଗେ ଯୁଗେ

ଗୋଷ୍ଠି ଚେତନାରୁ

ଦୁର୍ବଳ ସଵଳ ସହାବସ୍ଥାନରୁ ।

ଚିନ୍ତା ଚେତନାର ପରିବର୍ତ୍ତନରେ

ମଣିଷ ସ୍ବାର୍ଥାନ୍ଧ ହୁଏ

ଗରିମା ଗାରିମା ଭିତରୁ ।

ନିଜର ଉନ୍ନତି ହୁଏ ସମାଜର ଅଗ୍ରଗତିରେ

ସବୁ ଦର୍ଶନର ତତ୍ତ୍ଵ

ଗଣ ଶକ୍ତି ନିୟାମକ ।

ସମାଜେ ଏକତା ସଂହତି ପ୍ରୀତି ଭାବନାରେ

ସୃଜନ କାର୍ଯ୍ୟରେ 

ସବୁ ସିଦ୍ଧି ଲାଭ ହୁଏ ।

ନିଜ ସ୍ବରୂପ ଦୃଶ୍ୟମାନ ହୁଏ ନିଜ କର୍ମରୁ 

ଶୁଭ ଲାଭ ବିଚାର ଭିତରୁ

ଏଇଠି ସ୍ଵର୍ଗ ଓ ନର୍କ ଭେଦର  ।