ସ୍ବପ୍ନ

କ୍ଷଣିକ ଅବାସ୍ତବ ଦେହେ

ଅବଚେତନରେ ଓହ୍ଲାଏ ।

ରୂପ ରଙ୍ଗ ଗନ୍ଧ ତାହାର

ମଧୁର କେବେ କଦାକାର ।

ଭ୍ରମଣ କେବେ ଇନ୍ଦ୍ରପୁରୀ

କେବେ ଶୋକ ସମୁଦ୍ରେ ଘାରି ।

ରାଜ ଆସନେ ସୁଖ ଭୋଗ

କେବେବି କ୍ଷୁଧିତ ଭିକ୍ଷୁକ ।

ଧନ ଐଶ୍ବର୍ଯ୍ୟ ମଦ ମୋହେ

କେବେ ହରଷେ ମଜ୍ଜି ରହେ ।

କେବେ ଅନ୍ଧକୂପେ ପତିତ

ଚିତ୍କାର କରେ ଅବିରତ ।

କେବେ ଦେଖାଏ ବିଭତ୍ସତା

ତୁଣ୍ଡରୁ ନ ବାହାରେ କଥା ।

ଯାହା ନ ଦେଖେ ଚର୍ମ ଡୋଳେ

ଦେଖଇ ମାୟାର ପଟଳେ ।

କେତେ ଯେ ଅବାସ୍ତବ ଚିତ୍ର

ଏମିତି ସ୍ବପ୍ନର ବୃତ୍ତାନ୍ତ ।

କେବେ ପାହାନ୍ତି ସ୍ବପ୍ନ ସତ

ସୁଖଦୁଃଖକୁ କୋଳାଗ୍ରତ ।

ଦିବା ସପନ ଦେଖୁଥିଲେ

ପୂରଣ ନ ହୁଅଇ ଭଲେ ।

ଲକ୍ଷ୍ୟ ପଥରେ ଧାବମାନ

ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ସହିତ ପ୍ରଯତ୍ନ ।

ଗୁରୁଜନଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦ

ବିଭୁ କରୁଣାଝର ନାଦ ।

ସାଧନା ବଳରେ ସୁକର୍ମ

ରୂପ ପ୍ରକାଶେ ଅନୁପମ ।

ବାସ୍ତବ ସପନ ପୂରଣ

ବୁଝଇ ସଚେତନ ମନ ।