ସାତ ଜନ୍ମର ସାଥି

ଅଗ୍ନି ଚାରିପାଖେ ସାତଘେରା ବୁଲି

ଶପଥ ସେ ନେଇଥାଏ,

ସାତ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ସାଥି ହେବା ପାଇଁ

କଥା ସେ ଯେ ଦେଇଥାଏ ।

ନିଜର ସଭିଙ୍କୁ ପରି କରି ପୁଣି

ଧରେ ସେ ହାତ ପତିର ,

ସ୍ବାମୀ ଜୀବନକୁ ପ୍ରେମରେ ରଙ୍ଗାଏ

ପରକୁ କରି ନିଜର ।

ପତି ପାଇଁ ପୁଣି ନିତି ଦ୍ବୀପ ଜାଳେ

ମନ୍ଦିର ପାହାଚେ ଯାଇ,

ଖୁସିରେ ସଭିଏଁ ଗଗନେ ଉଡନ୍ତି

ସରଗକୁ ପାଶେ ପାଇ ।

ସ୍ତ୍ରୀ ପତ୍ନୀ ପୁଣି ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗିନୀ ସତେ

ଅନେକ ନାମ ତାହାର ,

ସେଇ ନାମେ ସତେ ଅମୃତ ଭରିଛି

ବିଭୁଙ୍କ ଦାନ ଅପାର ।

ନିଜର ଖୁସିକୁ ଜଳାଞ୍ଜଳି ଦେଇ

ହସେ ସେହି ଅନ୍ଯ ପାଇଁ ,

ସ୍ବାମୀ ପାଶେ ପୁଣି ସର୍ବସ୍ଵ ସମର୍ପି

ସବୁ ସୁଖ ତାଙ୍କୁ ଦେଇ ।

ଶାଶୁ ଶ୍ବଶୁରଙ୍କ ସେବା କରିଥାଏ

ତାଙ୍କ ଭଲମନ୍ଦ ଦେଖି ,

ସ୍ବାମୀ ସନ୍ତାନଙ୍କ ସୁଖ ମନାସଇ

ବିଭୁ ପାଦେ ଲୟ ରଖି ।