ସାର୍ଥକ ହେଉ ମୋ' ବାଣୀ

ନିଜ ଗାଆଁ ମାଟି     ପଡିଅଛି ଫାଟି

ଆସ ବଢାଇବା ହାତ

ଖଟାଇଲେ ବଳ      ମିଳିବ ସୁଫଳ

ଅଭାବ ହେବନି ଭାତ ।

ଗ୍ରାମ ନଈନାଳ     ବନ୍ଧାଇବା ଚାଲ

ଛିଡା ହେବ ଆନିକଟ

ଜଳ ସଂରକ୍ଷଣେ    ପରବର୍ତ୍ତୀ କ୍ଷଣେ

ସବୁଜ ରହିବ ତଟ ।

ଯଦି ଦିବାନିଶି     ଆମେ ମିଳିମିଶି

କରୁଥିବା ଶ୍ରମଦାନ

କେତୋଟି ବରଷେ  ଦେଖିବ ହରଷେ

ବିଲରେ ଖେଳିବ ଧାନ ।

ବୁନ୍ଦେଲଖଣ୍ଡରେ     ପ୍ରକୃତି ଦଣ୍ଡରେ

ଅନାବୃଷ୍ଟି ଥିଲା ଗ୍ରାସି

ଜୀବିକା ସନ୍ଧାନ     ଥିଲା ତ ପ୍ରଧାନ

ଚିନ୍ତା କଲେ ଗ୍ରାମବାସୀ ।

ନିଯୁକ୍ତିର ଆଶେ   ଯୁବକେ ପ୍ରବାସେ

କରୁଥିଲେ ପଳାୟନ

ସହି ମଧ୍ୟ ଭୋକ  ଥିଲେ କିଛି ଲୋକ

ମାତୃଭକ୍ତି ପରାୟଣ ।

ନହୋଇ ବିମର୍ଷ    କରିଲେ ବିମର୍ଶ

ଗ୍ରାମସଭା ଡାକି ଥରେ

ପାଖେ ଥିବା ନଦୀ   ବନ୍ଧାଇବା ଯଦି

ଭଲ ହେବ ବର୍ଷା ପରେ ।

ତହୁଁ କେତେଜଣ     ସ୍ଥାନ ନିରୂପଣ

ପାଇଁ ଜନମତ ନେଲେ

ପ୍ରତି ପରିବାର      କାମ କରିବାର

ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ମଧ୍ୟ ଦେଲେ ।

ମୃତ୍ତିକା ପ୍ରସ୍ତର     ଥୋଇ ସ୍ତର ସ୍ତର

ଦୁଇଗୋଟି ଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନେ

ଆସବାବ-ହସ୍ତେ   ଲାଗିଲେ ସମସ୍ତେ

ମାଟିବନ୍ଧ ନିରିମାଣେ ।

ନଦୀବନ୍ଧ କୂଳେ  ରୋପିଥିଲେ ପୁଳେ

ବୃକ୍ଷ ସମ୍ବର୍ଦ୍ଧନ କରି

ବର୍ଷାଜଳ ସଞ୍ଚି     ଥିବା ଯୋଗୁଁ ବଞ୍ଚି

ସବୁଜିମା ଗଲା ଭରି ।

ଏବେ ବାରମାସ   ହୋଇଲାଣି ଚାଷ

ଯୁବାଏ ଆସିଲେ ଫେରି

ତେବେ କିଆଁ ଭାଇ   ବାନ୍ଧିବାକୁ ଘାଇ

ଆମେ କରୁଥିବା ଡେରି ?

କରିନିଅ ଯାଞ୍ଚ      ଏହି କଥା ପାଞ୍ଚ

ଗ୍ରାମେ ନାହିଁ ଯଦି ପାଣି

ନିଜ ଚେଷ୍ଟା ବଳେ   ବଞ୍ଚାଅ ଉତ୍କଳେ

ସାର୍ଥକ ହେଉ ମୋ' ବାଣୀ ।