ସାରକଥା

ସୁଖେ ଅଭିମାନ     ନ ରଖି ଧୀମାନ

ଦୁଃଖେ ଜାଣି ଆତ୍ମବଳ

ହିତାହିତ ହେଜି     ଆତୁରତା ତେଜି

ଅନ୍ତେ ପାଏ ଲକ୍ଷ୍ୟସ୍ଥଳ ।

ଦୟା କ୍ଷମା ସତ୍ୟ    ପ୍ରତି ଆନୁଗତ୍ୟ

ନ ରଖିଲେ ନିଜ ଠାରେ

ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ ଜନ୍ମି ନର    ଅଢେ଼ଇ ଦିନର

ଅବଧିରେ ମଧ୍ୟ ହାରେ ।

ସଂଶୟ ନାହିଁ ଲେଶ  ଯହିଁ ହିଂସା ଦ୍ୱେଷ

ଜାଳୁଥାଏ ତିଳେ ତିଳେ

ସଦ୍ଭାବରେ ଧ୍ୟାନ    ଥିବା ଯାଏଁ ଆନ

ସହାନୁଭୂତି ବି ମିଳେ ।

ପ୍ରପଞ୍ଚ ବା ଛଳେ    ନ ରହିବା ଫଳେ

ଆତ୍ମାର ଯେହେତୁ ହିତ

କୌଣସି ପ୍ରକାରେ   ପର ଉପକାରେ

ନିବେଶି ରଖିବା ଚିତ୍ତ ।

ସମ୍ପର୍କର ସେତୁ     ଦୃଢ ଥିବା ହେତୁ

ମିଳେ ଯେଉଁ ସହଯୋଗ

ସେହିସବୁ ପାଇ    ଦୁଃସମୟେ ଯାଇ

ଆଶ୍ୱସ୍ତି ହୁଅଇ ଭୋଗ ।

ଏହି ସାରକଥା      ନବୁଝି ଅଯଥା

ଘାଣ୍ଟି ହେଉଥିବା ଯେବେ

ଝଡଝଞ୍ଜା ସହି       ଅସମର୍ଥ ରହି

ଭାଗ୍ୟଦୋଷ କହୁ ତେବେ ।

ଅସହଜ ପଥେ   ପାରି ହେବା ଅର୍ଥେ

ଚାଲେ ଯିଏ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ସହ 

ନୋହି ପରାଜିତ     ହୁଅଇ ମାର୍ଜିତ

ସଂସାରେ ସେ ଅହରହ ।