ସ୍ୱପ୍ନ ସହରର ମଣିଷ
ସ୍ୱପ୍ନ ସହରର ମଣିଷ
ମୁଁ ତ ସ୍ୱପ୍ନ ସହରର ମଣିଷ
ଏମିତି ହିଁ ଠିକ୍ ଥିଲି।
କେଜାଣି ସେ ଦିନ
ତୋ ପାଦ ଶବ୍ଦରେ
କାହିଁକି ଉଠି ପଡିଲି?
ଏବେ ସ୍ୱପ୍ନ ତ ବହୁତ ଦୂର
ଆଉ ନିଦର ବି ଦେଖା ନାହିଁ।
ନିଦାଘ ନୀରବତାର
ଝାଂଜି ଭିତରେ ବୁଡି ଯାଇ
ମୋ ସ୍ୱପ୍ନର ଠିକଣା ଖୋଜୁଛି।
ମୁଁ ତ ସ୍ୱପ୍ନ ସହରର ମଣିଷ
ଏମିତି ହିଁ ଠିକ୍ ଥିଲି।
କେଜାଣି ସେ ଦିନ
ତୋ ପାଦ ଶବ୍ଦରେ
କାହିଁକି ଉଠି ପଡିଲି?
ଏବେ ସ୍ୱପ୍ନ ତ ବହୁତ ଦୂର
ଆଉ ନିଦର ବି ଦେଖା ନାହିଁ।
ନିଦାଘ ନୀରବତାର
ଝାଂଜି ଭିତରେ ବୁଡି ଯାଇ
ମୋ ସ୍ୱପ୍ନର ଠିକଣା ଖୋଜୁଛି।