ସ୍ୱାଧୀନ ଦେଶର ରଖିବା ମାନ

ଜାତି ଜାତି କେତେ ପ୍ରଜାତିର ଫୁଲ

ମାଳା ଗୁନ୍ଥି ହୋଇ ଦିଶେ ସୁନ୍ଦର,

ନାନା ଜାତି ନାନା ଧରମ ମିଶିକି

ମହୀରେ ଭାରତ ଦେଶ ସୁନ୍ଦର। [୧]

ନାନା ଭାଷା ଭାଷୀ , ନାନା ଭାବ ଭଙ୍ଗୀ

କେତେ ଭିନ୍ନ ରୁଚି, ଭିନ୍ନ ବେଭାର,

ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ କେତେ ଭୌଗୋଳିକ ସ୍ଥିତି,

ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ନଦ-ନଦୀ ସାଗର। [୨]

ଅହଂତ୍ୱକୁ ଭୂଲି, ନଦ-ନଦୀ ଯେହ୍ନେ

ଖୁସିରେ ସାଗରେ ରହନ୍ତି ମିଶି,

ବିଭିନ୍ନ ଧରମ-ପରମ୍ପରା-ଜାତି,

ମିଳିମିଶି ଆମେ ଭାରତ ବାସୀ। [୩]

ସବୁଠୁ ଉତ୍କୃଷ୍ଟ ଶାସନ ପଦ୍ଧତି

ମୋ ଦେଶେ ବୃହତ୍ତମ ଗଣତନ୍ତ୍ର,

ଗଣଙ୍କର, ଗଣଦ୍ୱାରା, ଗଣ ପାଇଁ,

ଅଭିନ୍ନ ଏହାର ମୌଳିକ ମନ୍ତ୍ର । [୪]

ଯାର ପୁରାତନ ଧର୍ମଗ୍ରନ୍ଥ ବେଦ

କହେ ସାରା ବିଶ୍ବ କୁଟୁମ୍ବ ସମ,

ବିଭିନ୍ନତା ମଧ୍ୟେ ଏକତାର ଶିକ୍ଷା

ଶତ ନମଃ! ମୋ ଭାରତ ଧାମ। [୫]

ଶାନ୍ତି ପ୍ରିୟ ଜନ୍ମଭୂମିରେ ଏବେବି

ଧରମର ଲାଗି ରକତ ପାତ,

ଧର୍ମାନ୍ଧତା ତେଜେ ହିଂସା, ବର୍ବରତା,

ନିରିହ ମଣିଷ ହୁଏ ବିନାଶ। [୬]

ଧରମଟି ପରା ଜୀବନର ଧାରା

ବାଦ ବିବାଦର ମତରୁ ଦୂର,

ଅହିଂସା, ଏକତା, ଭଲପାଇବାରେ

'ମାନବିକତାଟି' ମୂଳ ମନ୍ତର। [୭]

ନେବାଟି ଶପଥ, ଅନ୍ତରେ ସୁପତ

'ମଣିଷ ପଣିଆ' ଦେବା ଜଗାଇ,

ସହନଶୀଳତା, ପରୋପକାରତା,

ସମାନତା ଭାବ ଉଠିବ ଚେଇଁ। [୮]

ଜନନୀ ଜଠରୁ, ଶମଶାନ ଯାଏଁ

ନାରୀକୁ ଦେଇ ଯଥା ସନମାନ,

ସତ୍ୟ, ଶାନ୍ତି ପଥ ଅନୁସରିଗଲେ

ସ୍ୱାଧୀନ ଦେଶର ରହିବ ମାନ। [୯]