ରୂପସୀ ଅନନ୍ୟା

ଆଜି କାଇଁ ପ୍ରିୟା ମନହୁଏ ସତେ,

କରିବାକୁ ତୋର ରୂପ ବର୍ଣ୍ଣନା ।

ପ୍ରେମ ଅଭିଧାନ ପାଠକରି ତବ,

ହେବାକୁ ପାଗଳ ଦିୱାନା ।। [୧]

ତୋ ରୂପ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିବାକୁ ପ୍ରିୟା,

ନାହିଁତ ମୋ ପାଖେ ଉପମା/ଗହଣା ।

ଭାଷା ପାଉ ନାହିଁ ତୋ ତୁଳନା ପାଇଁ,

ତୁମେ ହିଁ ତ ତୁମ ତୁଳନା ।। [୨]

ସ୍ବର୍ଗର ତୁମେ ଅପସରି ଅବା,

ମର୍ତ୍ତ୍ୟର ଦୀପ୍ତି-ଜୋଛନା ।

ରୂପରେ ଗୁଣରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣା ତୁମେ,

ପ୍ରିୟା ମୋ ରୂପସୀ ଅନନ୍ୟା ।। [୩]

ତୁମ ହସ ଦେଖି ଚାନ୍ଦ ଈର୍ଷାକରେ,

ରାଗରେ ବାଦଲେ ଲୁଚି କି ରହେ ।

ଲୁଚିଛପି ସେ ଯେ ତୋ ରୂପକୁ ଚାହେଁ ,

ହେବାକୁ ତୋପରି ରୂପସୀ କନ୍ଯା ।। [୪]

ତୁମ ସ୍ପର୍ଶ ପାଇଁ ମେଘ ଯେ ଆତୁର,

ଖୁସିରେ ଝରଇ କରି ଚହଳ ।

ମେଘର ମହ୍ଳାର ପ୍ରମାଣିତ କରେ,

ତୁମ ପାଇଁ ସେ ଯେ କେତେ ପାଗଳ ।। [୫]