ରଙ୍ଗାଜୀବ ଗଙ୍ଗାଧର

ପଶ୍ଚିମରେ ଉଇଁ ଶ୍ରାବଣ ଆକାଶେ

ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ଅଲୋକେ ଆଜି ।

ବିଶ୍ୱେ ମଧୁମୟ ସାଗରେ ଅମୃତ

ବିକଶିତ ବନରାଜି ।।

ଅମୃତ ସନ୍ତାନ ଅମୃତ ସାଗରେ

ଅମୃତ ଜୀବନ ଧରି ।

ଅମୃତ ସନ୍ଧାନୀ ଅମୃତ ପରଶ

ଅମୃତମୟ ବାରି ।

ଦରିଦ୍ରର କଷାଘାତରୁ ବାହାରି

ପ୍ରକୃତିର ବର୍ଣ୍ଣ ଭେଦ ।

ସୂକ୍ଷ୍ମାତି ସୂକ୍ଷ୍ମର ମରମର ଗାଥା

କହେ ଖଦ୍ୟୋତର ଖେଦ ।।

ଚିର ସ୍ମରଣୀୟ ଚିର ବନ୍ଦନୀୟ

ଅପୂର୍ବ ସେ କୀର୍ତ୍ତିରାଜି ।

ମାନବୀୟ ବଳେ ଦୁର୍ବଳତା ଏଡି

ଭାଷାର ପ୍ରହରୀ ସାଜି ।।

କାବ୍ୟର ଆକାଶେ ଜ୍ୟୋତି ପରସାଇ

ସୂର୍ଯ୍ୟୋଦୟରୁ ସୂର୍ଯ୍ୟାସ୍ତ।

ଅନ୍ତରୀକ୍ଷ ଠାରୁ ଅଭେଦ୍ୟ ଅରଣ୍ୟ

ମାତୃଭାଷାର ମହତ୍ଵ ।।

ଭାଷା ସାହିତ୍ୟର ସୁଦକ୍ଷ ବିନ୍ଧାଣୀ

ସୃଜନର ଯାଦୁଗର ।

ସ୍ମିତସିକ୍ତ ମଧୁ ପରଷି ଦେଇଛ

ସାହିତ୍ୟର କାରିଗର ।।

ଶୁଦ୍ଧ ସଚେତନ ଚେତନା ମଧ୍ୟରେ

ସୂକ୍ଷ୍ମ ଗଗନ ବିହାରୀ ।

ସ୍ନିଗ୍ଧ ସାଧକ ହେ ତୁମ ସ୍ମୃତି ଧୃତି

ଝରାଏ ଅମୃତ ବାରି ।।

କାଳଜୟୀ କାବ୍ୟ କବିତା ପରସି

ମହିମାନ୍ୱିତ ବାରିଧି ।

ଘୋର ଅମାବାସ୍ୟା ଅନ୍ଧକାର କିବା

ରଖିବ ତୁମକୁ ବାନ୍ଧି ।

ଆସ ଅବତରି ଆହେ ଗଙ୍ଗାଧାରୀ

ଅଜ୍ଞାନ ଅନ୍ଧାର ତେଜି ।

ରଙ୍ଗାଜୀବ ତୁମ ରଙ୍ଗର ପସରା

ଜଗତ ଝୁରଇ ଆଜି ।।