ଭିନ୍ନ ଚରିତ୍ର କାଳନେମୀ

ପଥ ଚାଲୁ ଚାଲୁ  ସମୟ ସହିତ  

କେତେ ପଥଚାରୀ ଭେଟ ହୁଅନ୍ତି ,

କେତେ ପରକାରେ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ରୂପେ

 କେତେ ରଙ୍ଗ ଢଙ୍ଗେ କଥା କୁହନ୍ତି ।

ଏମିତି ଆପଣା ପଣରେ ବାନ୍ଧନ୍ତି

ନିଜଠୁ ଅଧିକା ଭଲ ଲାଗନ୍ତି ,

ପେଟର ଭିତରେ  ଛଳନାର ବିଷ

ଛଦ୍ମବେଶୀ ମୁଖା ପିନ୍ଧି ବୁଲନ୍ତି ।

ଈର୍ଷା ଅସୂୟାରେ  ଭରା ୟାଙ୍କ ଦେହ

କାହା ସୁଖ , ଶିରୀ ଦେଖନ୍ତି ନାହିଁ ,

କୃତଘ୍ନତା ୟାଙ୍କ  ରକ୍ତରେ ବହଇ

ଖୁସି ମିଳେ ଅନ୍ୟ ଦୁଃଖକୁ ଚାହିଁ ।

ଏପରି ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ବ  ଜଣା ପଡ଼ନ୍ତିନି

ଭାରି ମିଠା ମିଠା କଥାରେ ମୋହି ,

ଏପାଖ ,ସେପାଖ  ଖଚ, ମିଛ କହି

ମଜା ଦେଖିଥାନ୍ତି ମଝିରେ ରହି ।

ସାଧୁ ମୁଖାଧାରୀ  ଚରିତ୍ର ତାଙ୍କରି

ସହଜରେ କେହି ନପାରେ ଜାଣି ,

ମଧୁର ମିଶ୍ରିତ  କଟୁ ତିକ୍ତରସ

ମର୍ଯ୍ୟାଦାର ସୀମା ଲଙ୍ଘଇ ପୁଣି ।

ଏପାଖେ ମାଉସୀ ସେପାଖେ ପିଉସୀ

ମନ୍ଥରା ସ୍ବଭାବ କୁଟିଳା ବାଣୀ ,

ସୁଯୋଗ ଉଣ୍ଡନ୍ତି  ମଉକା ମିଳିଲେ

ପେଇ ଦେଇଥାନ୍ତି ବିଷାକ୍ତ ପାଣି ।

ଅନ୍ୟ ସୁଖ ଶାନ୍ତି ନିଜେ ଚୋରି କରି 

ଆନକୁ ଚୋରଣି ସଜେଇ ଦେଇ,

ଲାଞ୍ଛନା ଦିଅନ୍ତି  ଏଭଳି ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ଵ

ଘୃଣ୍ୟ ମିଛ ଅପବାଦ ରଟେଇ ।

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ଏହି କାଳନେମୀ ଗଣ

ସଂସାର ଭିତରେ ଅଛନ୍ତି ରହି ,

ସତର୍କ ନହେଲେ ୟାଙ୍କ କବଳରେ

ପଡ଼ିବା ନିଶ୍ଚୟ କେହି'ନା କେହି ।

ଅନୁଭୂତି ଆଉ ଅନୁଭଵ କହେ

କୁଟିଳତା ୟାଙ୍କ ରକ୍ତରେ ଥାଏ ,

ଏମାନଙ୍କ ପାଖେ ମଣିଷ ପଣିଆ

ତୁଚ୍ଛ ବୋଲି ହୃଦବୋଧ ହିଁ ହୁଏ ।

ବିପରୀତ ପରିସ୍ଥିତି ସହ ଲଢ଼ି

ମାନ ସମ୍ମାନକୁ ରକ୍ଷା କରିଲେ ,

ହରି, ହର କୃପା ବାରି ପ୍ରାପ୍ତି କରି

ନିଜକୁ ସମ୍ଭାଳି ଉଦ୍ଧାର ମିଳେ ।

କହଇ ପ୍ରଣତି  ପ୍ରଭୁ ଠାରୁ ବଡ଼

ଏଭଳି ଚରିତ୍ର ହୋଇବ ନାହିଁ ,

ଜୟ ଜଗନ୍ନାଥ , ଜୟ କପିଳାସ

ପଦରେ ଶରଣ ମାଗଇ ମୁହିଁ ।