ଆଜିର ରେବତୀ

ଲୋ ରେବ ଲୋ ଚୁଲି 

ଜେଜେ ମା ର ସେ କାନତଡା ଡାକ 

ଲୋପ ପାଇ ଗଲାଣି କେବେଠୁଁ 

ହାତେ ଓଢଣା, ଥିରି ଥିରି ଚାଲି ବି ।

ରେବତୀ ଏବେ ସ୍କୁଲ ଗଲାଣି 

ସ୍କୁଟି ଚଢିଲାଣିି 

ଉଡିଲାଣି ଅନ୍ତରୀକ୍ଷରେ 

ଦରିଆର ଦରଦକୁ ବେଶ୍ ମାପିଲାଣି ।

ଚାଷର ଖବର ବି ବୁୁୁଝୁଛି ରେବତୀ 

ଗଢୁଛି ଆକାଶ ଛୁଆଁ ବାସ 

କାନ୍ଧରେ ବନ୍ଧୁକ ଝୁଲେଇ ଜଗୁୁଛି ସୀମା 

ସ୍ବାମୀ ର ଶବ କୁ କାନ୍ଧ ଦେଇ 

ଦେଖେଇଛି ମଶାଣୀ ର ପଥ ।

ଗୋଡ ନାହିଁ ଲଙ୍ଘିଛି ସେ ଗିରି 

ଆଉ ଝରଉନି ଲୁହ 

ଓଟାରି ଆଣୁଛି କଲିଜା ପଥର ର ଛାତି ଚିିିରି ।

ସାହାରା ସାଜିଛି 

ବୃଦ୍ଧ ବାପା ମା ଙ୍କର 

ଦି ପଇସା କମେଇ କି ସମ୍ଭାଳୁଛି ଘର , 

ଦୁଇ କୁଳ ଜଗି ରଖି 

ଖଣ୍ଡା ଧାରେ ଚାଲିଛି ସେ 

ଫୁଲ ପରି ନରମ ତ ଲୁହାଠୁ କଠୋର ।

ଅବଳା ନୁହେଁ କି ଦୁୁର୍ବଳା ନୁହେଁ 

ଆଜି ର ରେବତୀ 

ନିଆଁ ନୁହେଁ କି ଚୁୁଲି ନୁହେଁ 

ସେ ସମର୍ଥା , ସମକକ୍ଷା 

ସୃଷ୍ଟି ରୁ ସଂହାର ଯାଏଁ 

କି ନିପୁୁଣ ପ୍ରତି ସୋପାନରେ 

ଆଧୁନିକ ନାରୀ ସେ

ଅନନ୍ୟା, ଅପରାଜିତା ।