ରଙ୍ଗ

ଆକାଶର ରଙ୍ଗ 

ଧରିତ୍ରୀକୁ ବାସେ

ଦେଖୁଥାଏ ଦିନରାତି,

ପ୍ରେମିକାର ତନୁ

ହଳଦୀ ମାଖିଲେ

ପ୍ରେମିକ ଉଠଇ ମାତି ।

ଜୋଛନା କୁ ଦେଖି

ନୀଳ ସାଗରସେ

ତରଙ୍ଗରେ ଫୁଲି ଉଠେ,

ପାଗଳ ପରିକା

କୂଳକୁ ଲଙ୍ଘଇ

ମତୁଆଲା ଜଳ ଛାଟେ ।

ସବୁଜ ଜଙ୍ଗଲ

ଘଞ୍ଚ ବୃକ୍ଷ ଲତା

ପଶୁ ପକ୍ଷୀ ଙ୍କର ଘର

ଖୁସି ମନେ ବୁଲି

ଦୁନିଆଁ କୁ ଭୁଲି

ଭାବନ୍ତି ନି କିଏ ପର ।

ହଳଦୀ ବସନ୍ତ

ଶୁଭ ବି ଏମନ୍ତ

ଦିନଟି ସୁଭରେ ଗଲେ

ସୁଆସାରି ଦୁହେଁ

ପଞ୍ଜୁରୀ ଭିତରେ

ଆମ ଭାଷା ବୋଲି ଦେଲେ ।

ହଳଦିଆ ନାଲି

ପିନ୍ଧି ଗଲେ ଚାଲି

ଫୁଲ ପକା କମ ଶାଢ଼ୀ

ଲାଗିଯାଏ ଆଖି

ସହଚରୀ ସଖୀ

ପ୍ରଣୟ ପରଶ ବାଢି ।

ମଲ୍ଲୀ ଚମ୍ପା କଢି

ଗଛ ଗଲେ ବଢି

ସୁବାସ ସୁନ୍ଦର ପରି

ପୁରୁଷ କି ନାରୀ

ରୂପ ଗୁଣ ଧରି

ମହାକାଇ ଦିଏ ଧରି ।

ବସନ୍ତ ମଳୟ

କୁସୁମ ବଳୟ

ଅଙ୍ଗେ ଅଙ୍ଗେ ରଙ୍ଗ ଭରା

ପରାଗ ଅଭିର

ପ୍ରବେଶ ଗଭୀର

ଆକାଶକୁ ଶୋଭା ଧରା ।