ରକ୍ତ ଟକମକ ଉଷ୍ମ

ଜୀଅ ଯୁଗେ ଯୁଗେ ରାଜପୁତ ବୀର

ପୃଥୀରାଜ ଚଉହାନ

ଉଡୁ ବୈଜୟନ୍ତୀ ବିଜୟର ଜୈତ୍ର

ରଚୁୁଥାଅ କୀର୍ତ୍ତିମାନ ।

ଯାଉପଛେ ପ୍ରାଣ ରଖି ଟାଣ ପଣ

ନଇଁ ନାହଁ କେବେ ମଥା

ଅପୂର୍ବ ବୀରତ୍ବେ କରିଛ ସଂଗ୍ରାମ 

ଦେଖାଇଛ ପରାକାଷ୍ଠା ।

ଅରାତି ତାଜିକ ଆଫଗାନ ତୁର୍କ

ହୋଇ ଶତ୍ରୁ ସମ୍ମିଳିତ

ବାର ବାର ବହୁ ସମ୍ମୁଖ ସମରେ

କରିଥିଲ ପରାହତ ।

ବତାଇଲେ ଭେଦ ଆପଣାର ଲୋକ

ଗୃହଶତ୍ରୁ ବିଭୀଷଣ 

ଅନ୍ଯାୟ ଯୁଦ୍ଧରେ ରାସୋ ପୃଥୀରାଜ

ହେଲ ବନ୍ଦୀ ପରାଧୀନ ।

ଦଖଲ କରିଲେ ଅଜୟମେରୁକୁ

ତରାଇନ ଶେଷ ଯୁଦ୍ଧେ

କାରା କୋଠରୀରେ ତାଢିନେଲେ ଆଖି

ବିନ୍ଧିଥିଲ ଶର ଶବ୍ଦେ ।

ଦୁର୍ଦ୍ଦଶ ଶାସକ ଗଜନୀ ନବାବ

ନାମ ମହମ୍ମଦ ଘୋରୀ

ହେ ରାୟ ପିଥୋରା ସର୍ବ ସମ୍ମୁଖରେ

ଦର୍ପେ ଥିଲ ବଧ କରି ।

ଆତ୍ମୀୟ ସ୍ବବନ୍ଧୁ ଚନ୍ଦ ବରଦାଇ 

ହସ୍ତରେ ଜୀବନ ଦେଇ

କରିଥିଲ ହତ୍ଯା କବିଙ୍କୁ ତତ୍କାଳ 

ରହିଲ ଅଜେୟ ହୋଇ ।

ସ୍ବର୍ଣିମ ଅକ୍ଷରେ ଲିପିବଦ୍ଧ ଗାଥା

ବୀରତ୍ବ ଅପରିସୀମ 

ସ୍ମରିଲା ମାତ୍ରକେ ନାମ ପୃଥୀରାଜ 

ରକ୍ତ ଟକମକ ଉଷ୍ମ ।