ରହସ୍ୟମୟ ଛଳନା

ସପନର ବାଲିଘର ନିଜ ହାତେ ଭାଙ୍ଗି ଦେଇ,

ମୁଣ୍ଡ ଗୁଞ୍ଜିଲି ଏକ ସତସତିକା କଂକ୍ରିଟ୍ ଛାଇତଳେ,

ନିଜକୁ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତିି ଦେଇ ,

କେବେ ନ ଫେରିବାକୁ ସେଇ ଚିିିିକ୍ ମିକ୍ ବାଲି କୂୂଳେ ।

ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ପରିଧି ଡେଇଁ ଗଲା,

ତୁମ ମାୟାମୟ ପ୍ରଣୟର ପ୍ରାଙ୍ଗଣ ଭିିତରକୁ ଆସି,

ଆକାଂକ୍ଷା ପୁଣି ଚେଇଁ ଉଠିଲା,

ଉଡ଼ିବାକୁ କେତେ ରଙ୍ଗ ରୂପର ଡେଣାନେଇ ।

ହେଲେ, ଏଇ ସ୍ୱପ୍ନ ଯେ ସ୍ୱପ୍ନ ମାତ୍ର,

ଦିବାଲୋକେ ହରେଇଲା ଅସ୍ତିତ୍ବ,

ପାଦରେ ପାଦ ମିଶିଗଲା,

କିନ୍ତୁ ମାୟାଜାଲେ ଫଶିଗଲା ଚେତନାର ମହତ୍ତ୍ୱ ।

ଯଦିବା ସମୟ ଲାଗିଲା ,

ଅବିଶ୍ୱସନୀୟ କଳ୍ପନା ସତ୍ୟତାର ରୂପ ନେଲା,

ଅବୁଝା ମନ ବିଳମ୍ବେ ବୁଝିଗଲା,

ପ୍ରେମ ଆଢ଼ୁଆଳରେ ତୁୁମ ଛଳନାର ରହସ୍ୟ ।

ହାତ ଧରି ସାଥି ହୋଇ ବାଟ ଚାଲିବାର ,

ଦେଇଥିବା ପ୍ରତିିଜ୍ଞା କଥାରେ ରହିଗଲା,

ଆଉ କାହା ତେଜୀୟାନ ମୁଖମଣ୍ଡଳ ଆଗେ,

ମୋ ଏସିଡ ଖିଆ ଅର୍ଦ୍ଧ ପୋଡା ଚେହେରା ଫିିିକା ପଡ଼ିଗଲା ।

ପୁନଃ ଶରଣାଗତ ମୁଁ ସେଇ ,

ଅବାସ୍ତବ ଭାବନାର ଭଙ୍ଗା କୁଟୀର ତଳେ,

ଆଉ ନ ଲଭିିିବି ସେ ପ୍ରିତୀ ଅନୁରାଗର ଆସର,

ପ୍ରେମ ଯେ ନିଜେ ଜଳେ ପୁଣି ଅହରହ ଜାଳେ ।