ରେ ମନୁଆ

କି ଲାଭ ଏ ଜୀବ ଥାଇରେ ମନୂଆ

      କିଲାଭ ଏଜୀବ ଥାଇ ॥

ଅନିତ୍ୟ ସଂସାରେ ବୃଥାରେ ଭ୍ରମୁଛୁ

ହରିଭାବ ହୃଦେ ନାହିଁରେ ମନୂଆ

କି ଲାଭ ଏ ଜୀବ ଥାଇ । ଠା

ଭବାର୍ଣ୍ଣବେ ପଡି ଘାଣ୍ଟିଣ ହେଉଛୁ

      ମାୟାମୋହେ ଅନ୍ଧ ହୋଇ ,

ଧନ-ଦାରା_ସୁତ ଆବୋରି ରହିଛୁ

    ଏ ସବୁ ନିମିତ୍ତ ପାଇଁରେ ମନୂଆ ...

କି ଲାଭ ଏ ଜୀବ ଥାଇ . . . I୧I

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ବିମୁଖ ହେଲେରେ ମନୂଆ

    କର୍ମ ଅଭାଗ୍ୟ ହୁଅଇ,

ଗୁରୁ ଧର୍ମଦୀକ୍ଷା ବଞ୍ଚିତ ହୋଇଲେ 

   କାହୁଁ ସୁଖ ବାଞ୍ଛା ପାଇରେ ମନୂଆ ..

କି ଲାଭ ଏ ଜୀବ ଥାଇ . . . I୨I

ଯେ କୃଷ୍ଣ କଥାମୃତ ରସ ମନୂଆ

       ପାନ ସର୍ବଦା ଇଚ୍ଛଇ,

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଚରିତ ଅଟେ ତୀର୍ଥ ପଦ

    ବିଷୟ ବିଷ ହରଇ ରେ ମନୂଆ . . .

କି ଲାଭ ଏ ଜୀବ ଥାଇ . . . . I୩I

ଯେ ହରି କଥନେ ବିମୁଖ ମନୂଆ

       ଜୀବନ ଦୁଃଖି ହୁଅଇ,

ଶ୍ରୀହରି ଗୁଣକୁ ମନରେ ନଗୁଣେ

   ତାସମ ଅଧର୍ମୀ ନାହିଁ ରେ ମନୂଆ . . .

କି ଲାଭ ଏ ଜୀବ ଥାଇ . . . I୪I

ବେଳ ଥାଉଁ ସାବଧାନରେ ମନୂଆ

     ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଚରଣେ ମତ୍ତି,

କର ସାଧୁସଙ୍ଗ ଶୁଣ କୃଷ୍ଣରଙ୍ଗ

  ଚରଣେ ଶରଣ ଯାଇରେ ମନୂଆ . . .

କି ଲାଭ ଏ ଜୀବ ଥାଇ . . . I୫I

ଶ୍ରୀରାଧାମାଧବ ପାଦେରେ ମନୂଆ

       ଶରଣ ପଶ ତୁ ଯାଇ,

ଥରେ ଯେବେ ଭେଟ ପାଇବୁ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ

  ଆଉ ଲେଉଟିବୁ ନାହିଁରେ ମନୂଆ . . .

କି ଲାଭ ଏ ଜୀବ ଥାଇ . . . । ୬।