ରବି ଆଗମନେ

ରବି ଆଗମନେ ହୃଦମୋହିତ

   ପ୍ରଫୁଲିତ ସାରା ସଂସାର

ପ୍ରାତଃ କାଳେ ପ୍ରିୟତମା ସନ୍ଧାନେ

   ଖୋଜି ବୁଲେ ଗହନେ ନୀର ।

ଶିଶିର ବିନ୍ଦୁ ତନୁଶ୍ରୀ ପରଶ

  ଶିହରଣେ ଉଦଭାସିତ

ପ୍ରେମ ଢେଉ ରେ ଭାସେ ହୃଦ ଡ଼ଙ୍ଗା

   ରୂପେଲି ଇଂଗିତେ ଚାଳିତ ।

ଲଳିତ କଣ୍ଠେ ଡାକେ ପ୍ରିୟତମା

    ଆସ ମଧୁବନେ ରୁପସୀ

ମରୁଭୂମି ରେ ବରଷା ସାଜି ଗୋ

    ବରଷି ଦିଅ ତୁମେ ଆସି ।

ସାତରଙ୍ଗ ଲେପ ମୁଁ ରଙ୍ଗହୀନ

   ତୁମରି ବିରହ ଲଗନେ

ଇଙ୍ଗୁଦି ଦୀପ ଆଜିବି ଜଳୁଛି

   ଜଳୁଥିବ ମନ ଗହନେ ।

ମରୁଭୂମି ହୃଦେ ତୁମ ପରଶ

   ଆସେ ରଂଗୀନ ଭାବଧାରା

ନିର୍ଜନ ଅନ୍ତରେ ତୋ ମୁଖ ଧ୍ବନି

  ନାଚି ଉଠେ ତପନ ତାରା ।

ଝରାଶେଫାଳି ପୂର୍ଣ୍ଣଶଶୀ ତୁମେ

  ତୁମେ ଶ୍ରାବଣ ଜଳ ବିନ୍ଦୁ

ସପନ ସାଗର ନାୟକ ମୁହିଁ

   ବିରହ ନୀର ପ୍ରେମ ସିନ୍ଧୁ ।

ଗୋଲାପ ଭଳି ବାସଇ ରୁପସୀ

   ଚାହାଣି ଝାରେ ମୁକୁତା

ଓଷ୍ଟରୁ ଝଡ଼ଇ ପ୍ରୀତି ପାଖୁଡା

  ଜୋସ୍ନା କହେ ତୋ ସୁନ୍ଦରତା ।

ନୁପୁର ସ୍ଵନ ତୋର ଆଗମନେ

   ତରଙ୍ଗେ ଡୁବେ ମୋ ସ୍ପନ୍ଦନ

ହୃଦୟ ନଇ ମୁହୂର୍ତ୍ତେ ଶୁଖଇ

  ତନୁରେ ଆସେ ଶିହରଣ ।

ପ୍ରଳୟ ଆଳାପ ଆସଇ ଓଠେ

  ଗୁନ୍ଥିଥାଏ ମଧୁଲଗନେ

ସବୁଜିମା ଭରା ପ୍ରୀତି ଫଗୁଣେ

  ଫେରି ଆସ ମଧୁଗହନେ ।