ରାତ୍ରୀ ରାଣୀ—୨

ବିଭାବସୁ ଗତେ ବିଭାବରୀ ଆସେ

         କଳା ଓଢ଼ଣୀକୁ ଟାଣି ,

ବିବିଧ ସୁମନେ  ସୁସଜ୍ଜିତ ହୋଇ

    ଧୀରେ ଆସ ରାତ୍ରୀରାଣୀ ।

ବିଭାସିତ ହୁଏ  ସୌଭାଗ୍ୟର ଟୋପା

        ଜହ୍ନ ହିଁ ଶାେହେ କପାଳେ ,

ବିଭିନ୍ନ ବିଭବ  ବଦନରେ  ଶୋଭେ 

     ଚିକିମିକି  ତାରା ମେଳେ ।

ବିଭୂଷଣେ ଶୋଭି  ଆ'ଗୋ ରାତ୍ରୀରାଣୀ  

       ଜହ୍ନ ତାରା ସାଥେ ମେଳେ,

ବିମୁଗ୍ଧା  ହୋଇଣ  ବିଚରଣ କର

     ଶାନ୍ତ ଏ' ଆକାଶ ତଳେ ।

ବିମୋହନ କର   ସକଳ ପ୍ରାଣୀଙ୍କୁ

         ସଜାଇ ସପନପୁରୀ ,

ବଧୂ ବେଶ ଧରି    ଆସ ଥିରି ଥିରି

     ନିଦ୍ରା ଦିଅ ନେତ୍ରେ ଭରି ।