ରାକ୍ଷୀ ?

ଦିଗନ୍ତ ମଳୟ ଖୁସି ର ବଳୟ

ଶ୍ରାବଣ ପୁନିରେ ରାକ୍ଷୀ ର ନୀଳୟ,

ଭଗିନୀ ର ନବ ଉନ୍ନିତ ପରବ

ଭ୍ରାତା ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ରଖେ ସିଏ ଠାବ।

ଭାଇ ସାଜେ ଭଉଣୀ ର ରକ୍ଷକ

ଯଥା କୃଷ୍ଣ ଥିଲେ ଦ୍ରୌପଦୀଙ୍କ ଅର୍କ,

ଅପୁର୍ବ ଏ ପର୍ବ ଖୁସି ର ସରଗ

ରକ୍ଷା ବନ୍ଧନ ଏ ଗର୍ବ ର ମହଗ,

 ଉତ୍କଳ ପରବ ଜଗତେ ବିରଳ

ରକ୍ଷା ବନ୍ଧନ ଯେ ଅଟେ ନିରଳ।

କେବେ ଭାଇ ଥାଏ ସୀମାନ୍ତ ପ୍ରଦେଶେ

ତ କେବେ ରହିଥାଏ ଶେଷ ନିଶ୍ବାସେ,

ଭଉଣୀ ର ସ୍ନେହ ଡାକିଆଣେ ତାକୁୁ

ଜମଦଣ୍ଡ ଠାରୁ ଧରା ର ପୃଷ୍ଠ କୁ।

ରାକ୍ଷୀ ନୁହେଁ କ୍ଷୁଦ୍ର ସୁତକ ଖଣ୍ଡିକ

ଭାଇ ଭଉଣୀ ର ସ୍ନେହ ର ସାତ୍ତ୍ବିକ,

କହେ କେଶବଙ୍କ ରକ୍ଷାର ସଂବାଦ

ସାଜଇ ଅପୂର୍ବ ପ୍ରେମ ର ଆବାଦ।

ଦ୍ବାପର ର ଏଇ ଅମୁଲ୍ୟ ପରବ

ଜୀବିତ ଆଜି ଏ କଳି ର ନରବ,

ମଣିର ଏ ବକ୍ଷେ ନାଚଇ ରମଣୀ

କଳି ର ବିନ୍ୟାଶେ ହୋଇ ଶୁଭ୍ରମଣୀ।

ଭାଇ ଭଉଣୀ ର ସ୍ନେହ ହେଲା ନାଶ

ଅର୍ଥ ର ଅଧିନ ହୋଇ କ୍ରୀତଦାଶ,

କଳି ର ବିଳୟେ ହେଲା ସର୍ବନାଶ

ସତେ ଖତ ଖାଇ ବିଲେ କୀଟନାଶ।

ସ୍ନେହ ହେଲା ଆଜି ଟଙ୍କା ର ବିଶ୍ବସ୍ତ

ସଂସ୍କୃତି ପୁରାଣ ହେଲା ବିତିଧ୍ବସ୍ତ,

ରାକ୍ଷୀ ନାମେ ହେଲା ବାଣିଜ୍ୟ ବିସ୍ତାର

ଧର୍ମ ନାମେ ହାଟବିଟେ ବ୍ୟଭିଚାରେ।

ରକ୍ଷକ ସାଜିଛି ଆଜି ର ଭକ୍ଷକ

ସମାଜ ଦେଖାଏ ଭକ୍ଷକ ନାଟକ,

ଭାଇ ସାଜେ ଭଗିନୀ ରକ୍ତ ପିପାସା

ରାକ୍ଷୀ ର ମାନ ଏ ହେଲା ସର୍ବଭ୍ରଷ୍ଟା।

ଜାଗ ଆହେ ଯୁବ ପ୍ରଭୁ ଙ୍କ ସନ୍ତାନ

ଧରା କୁ କର ହେ ନବ ସକ୍ତ ମନ,

ଭାଙ୍ଗ ଏ ଅର୍ଥ ଯେ ଅନର୍ଥ ର ମୁଳ

ଯୋଡ ପୁରାତନ ସ୍ନେହ ସେ ଉଜ୍ଜ୍ବଳ।