ରାଜଧାନୀରେ ସନ୍ଧ୍ୟା

ଉଗ୍ର ଆଧୁନିକା

ରୂପସୀ ନାୟିକା

        କେଶ ପାଶୁଁ ଆସେ ସଞ୍ଜ,

ନିଅନ ଆଲୁଅ

ମାଳା ଦୃଶ୍ୟହୁଏ

        ସତେ କିବା ନୀଳକଞ୍ଜ ।

ଦଳଦଳ ହଂସ

ପ୍ରାୟେ ତହିଁ ପୁଂସ-

         ନାରୀଏ ରଚନ୍ତି ଖେଳା,

କି ସୁନ୍ଦର ଆହା

ମନପୁରି ଉଠେ

         ନୟନେ ବିପଣୀମାଳା।

ସୁଦୃଶ୍ୟ ପ୍ରାସାଦ

ପୋତପ୍ରାୟ ପ୍ରତେ

         ହୁଅନ୍ତିକି ଜଳଧୀରେ,

ମନ୍ଦିର ମାଳିନୀ

ମନ୍ତ୍ରସିଦ୍ଧ ଯୋଗୀ

          ପ୍ରାୟ ଭାସନ୍ତିକି ଜଳେ ।

ରାଜଧାନୀ ରାଜ-

ଭବନ ଶୋଭନ୍ତି

          ନଭଶ୍ଚୁମ୍ଭୀ ଅଟ୍ଟାଳିକା,

ଦରଶନେ ଯାର

ମନରେ ଆସଇ

         କେତେ ଦୁଃଖ କେତେ ଦକା ।

ସଞ୍ଜ ଘୋଟୀଆସେ

ପୂଜା ଆଳତୀରେ

         ଧୂପ ଝୁଣା ସୁଗନ୍ଧରେ,

ସମୀର ସଂଚାରେ

ବିଚ୍ଛୁରିତ ହୁଏ

          ରାଜଧାନୀ ଉପାନ୍ତରେ।