ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ଜହ୍ନ

ସତେ କି ସୁନ୍ଦର ପୂର୍ଣ୍ଣମୀର ଜହ୍ନ

   ଆକାଶରେ ବିଦ୍ୟମାନ

ସୁନେଲି ଆଲୋକରେ ପ୍ରତିଫଳିତ

  ଧରା ବକ୍ଷେ ସେ ବିସ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ।

ତରୁ ପଲ୍ଲବରେ ପଡି ସେ କିରଣ

   ମୁକ୍ତା ସମ ଝଲମଲ

ରୂପେ ଅପରୂପ ଅନିନ୍ଦ୍ୟ ସୁନ୍ଦରୀ 

  ଜହ୍ନ ରାଇଜରେ ଘର ।

କୁମୁଦିନୀ ରାଣୀ ଆକଣ୍ଠ ଗ୍ରାସୁଚି

   ପୀରତିର ସୁଧା ପାନ

ରବି କିରଣରେ ଝାଉଁଳି ଯାଏ ସେ

  ପ୍ରତୀକ୍ଷାରେ ତାର ମନ ।

ଜଳ ରାଶି ପରେ ପଡି ସେ ଅମୃତ 

   ସାତ ରଙ୍ଗର ବର୍ଣ୍ଣାଳୀ 

ଝଲସୁ ଥାଏ ସେ ନୀଳ ଜଳ ରାଶି

  ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟରେ ବିଭାବରୀ ।

ଧୂସର ଚଟାଣେ ବିସ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ଚାଦର

   ମେଲାଇ ଦେଇଛି ଚାନ୍ଦ

ସୁନେଲି ରଙ୍ଗରେ ସର୍ବେ ଆତଯାତ

  ତା ବକ୍ଷରେ କ୍ରୀଡ଼ା ରତ ।

ପ୍ରାଚୀନଭ କୁଳେ ଉଏଁ କୁଆଁ ତାରା

   ଲୁଚି ଯାଏ ଚାନ୍ଦ ଜେମା

କେଉଁ ରାଇଜର ଅନିନ୍ଦ୍ୟ ସୁନ୍ଦରୀ 

ରୂପ ରଙ୍ଗେ ନିରୁପମା ।।