ପୁଂଜିବାଦୀ ବ୍ୟବସ୍ଥାକୁ ପ୍ରତ୍ୟାଖାନ

ଅନ୍ୟାୟ ଦୁର୍ନୀତି ଚାଲେ ପ୍ରତି ସ୍ଥାନେ ନାହିଁ 

ସତ୍ୟତା କେମିତି ପାଉଛେ ଶାନ୍ତି

କାହିଁକି ଆମେ ଜନ ସାଧାରଣ ନୀରବରେ 

ବସିଛେ ଦେଖି ସବୁ ରୀତି ନୀତି ।

ଉଠ କଙ୍କାଳ, ଜାଗ ଦୁର୍ବଳ ବିନାଶିବା 

ପୁଂଜିବାଦୀ ନର ରାକ୍ଷସଙ୍କୁ

ବଜାଇବା ଶାନ୍ତି ମୈତ୍ରୀର ଶଙ୍ଖ, ଅଧର୍ମ 

ଅନୀତି ଶୋଷଣ ପଦା କରିବାକୁ l

ମୁନୀ ଋଷି, ଶାସ୍ତ୍ରବିତ ମହାପୁରୁଷ ରଚି ଅଛନ୍ତି 

ସମାଜବାଦର ଅମୂଲ୍ୟ ବାଣୀ 

ସେଇ ସବୁ ଜ୍ଞାନ ଅଟଇ ମହାନ୍, ଲିଖିତ ବାଣୀକୁ 

କାର୍ଯ୍ୟରେ ଲଗାଇବା ଜାଣି ।

ଅଭିନୟ ଦେଖି, ପ୍ରତିଟି ଦିବସ ଆମର ଯାଉଛି 

ପ୍ରତୀକ୍ଷାରେ, ଆସିବରେ ଭଲ ଦିନ

ମିଛର ମନ୍ତ୍ରରେ, ଆମ ଭାଵନାକୁ ଧୋକା ଦେଇ 

ଚାଲେ, ଦୁଃଖ ହୁଏ ଆମ ମନ କୁଞ୍ଜବନ l

ଏଇ ଦୁନିଆରେ ତୀକ୍ଷ୍ଣ ଅସୀ ଧାରେ ଆଗକୁ

ଚାଲୁଛେ ଆଶା ଆଉ ଭରସାରେ

ବିପ୍ଳବ ଓ ନୂତନତା ସନ୍ଧାନର ଶିକ୍ଷା ଅନ୍ଧର  

ଲଉଡ଼ି, ବଳବନ୍ତ କରେ ବିଶ୍ୱ ବଜାରେ l

ଦାନର ଭୋଜନ, ବସନ ଭୂଷଣ ଆଭୂଷଣରେ

ମହତ ହୋଇଛି କି କେବେ କେଉଁ ଜନ 

ମିଛୁଆ ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି, ରଙ୍ଗରେ ରଙ୍ଗିଲେ ସେଇ

କି ହୁଏ ହୀରକ ଭାଜନ    l

ହୃଦୟ ଭିତରୁ ଜ୍ଞାନଶିକ୍ଷା ବିହୀନ ଗୀତା ପଢିଲେ,

ଶୃଙ୍ଖଳା ଶିଖିବକି କେବେ ଜୀବନରେ 

ହୁଏ ବାଚାଳର ଶବ୍ଦ, ରାଜନୀତି ସ୍ୱାର୍ଥେ, ସେ କି

ନୂତନତା ସୃଷ୍ଟିର ପଥ ପ୍ରଦର୍ଶକ ହେବରେ l

ସୁବ୍ୟବସ୍ଥାର ସମାଜ ଗଢିବା ପାଇଁ ଉଠ କଙ୍କାଳ,

ଜାଗ ଦୁର୍ବଳ ପାଇବା ମୁକତିର ଜୀବନ

କଳଙ୍କିତ ପୁଂଜିବାଦୀ ବ୍ୟବସ୍ଥାକୁ ଦୃଢତା ସହିତ

କରିବା ଆମେ ପ୍ରତ୍ୟାଖାନ l