ପଶ୍ଚାତ୍ତାପର ଅଗ୍ନି

ଜୋର ଯାହାର ମୂଲକ ତାହାର ପଶୁ ସମାଜ ବେଭାର

ଭୁଲ୍ କରିବା ସହଜାତ ଗୁଣେ ଗଣା ମଣିଷ ଜାତିର ।

ଅନ୍ୟାୟ ଅନୀତି ସତ୍ୟ ଯୁଗରୁ ଚାଲିଆସେ ଯୁଗ ଯୁଗ

ଅଧର୍ମ ଉପରେ ଧର୍ମର ବିଜୟ ପୁରାଣର ଏ ଆବେଗ ।

ଜାଣତରେ ଯିଏ ଭୁଲ କରିବ ଅନୁତାପ କିବା ହୁଏ

ଚେଇଁ ଶୋଇଥିବ ଯେ ନର ତାହାକୁ ଅବା ଉଠାଇବ କିଏ !

ସମୟ ଗମୟେ ଅନୁତାପ ଆସେ ଚରିତ୍ର ପରିବର୍ତ୍ତିତ

ପଶ୍ଚାତ୍ତାପର କରତ କଳରେ ହୃଦୟ ହୁଏ କର୍ତ୍ତିତ ।

ଅଜାଣତେ କେବେ ଭୁଲ୍ ହୋଇଗଲେ ଅନୁତାପ ଭାରି ହୁଏ

ଅନ୍ୟ ମନରେ ଆଘାତ ଦେଇ କି ହୃଦୟଟା ଦହି ହୁଏ ।

ଅନୁତାପ କିବା ପଶ୍ଚାତ୍ତାପ କଲେ ଫେରେ ନାହିଁ ପଛ କଥା

ପଶ୍ଚାତ୍ତାପର ଦାବାନଳେ ଜଳି ହାଲୁକା ହୁଅଇ ବ୍ୟଥା ।

କାମରତ ଋଷି ଦମ୍ପତିଙ୍କୁ ପଣ୍ଡୁ ବଦ୍ଧ କଲେ ମୃଗ ଚିନ୍ତି

ଅନୁତାପ ଲାଗି ସମର୍ପଣ କଲେ ଧୃତରାଷ୍ଟ୍ରଙ୍କୁ ରାଜୁତି ।

କୁରୁବଂଶ ଆପଣାର କର୍ମ ଫଳେ ସମୂଳେ ହୋଇଲେ ନାଶ

ଧର୍ମରାଜ ଅନୁତାପ ଅନଳରେ ସହିଲେ ଅନେକ ତ୍ରାସ। 

ପୁଣ୍ୟାତ୍ମା ନିଜର କୃତକର୍ମ ପାଇଁ ଆଦରନ୍ତି ଅନୁତାପ

ପାପୀ ପାପଘଡା ପୁରଣ ହେଲେ ବି ଚିନ୍ତେ ନାହିଁ ପ୍ରାୟଶ୍ଚିତ ।