ପ୍ରତିବାଦ

ପ୍ରତିବାଦ ବହ୍ନି ପ୍ରଜ୍ବଳିତ ହେଉ 

ମାନବର ଅନ୍ତଃ ସ୍ଵରେ 

ଶୋଷଣ କଷଣ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଲଢ଼ 

ତୀକ୍ଷ୍ଣ ମସୀର ଧାରେ ।

 

ଭାଙ୍ଗରେ ନିଦ୍ରା ସୁପ୍ତ ଜନତା 

ମଥା ତୋଳି ଚାହଁ ବାରେ 

କେତେ ଦିନ ଆଉ ଲାଂଛିତ ହେବୁ 

ଅତ୍ୟାଚାରୀର କରେ ।

ନର ଦେହ ଧରି ସ୍ଵଜାତି ରକତେ 

ଖେଳନ୍ତି ଯେସନେ ହୋଲି 

କେତେବା ସହିବ ଅନ୍ୟାୟର ଭାର 

ଦେଖିବ ଚକ୍ଷୁ ଖୋଲି ।

ରକ୍ତ ମାଂସର ଦେହ ଧରି ଯେବେ 

ପ୍ରସ୍ତର ହୃଦ ବହେ 

କିଏବା କହିବ ମାନବଟି ସିଏ 

ଧରା ବକ୍ଷରେ ଶୋହେ ।

ଶୂନ୍ୟ ହସ୍ତରେ ପ୍ରବେଶ ପ୍ରସ୍ଥାନ 

ଵିଧିର ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ବହି 

ସ୍ୱାର୍ଥ ଲୋଭରେ ମୂଢ଼ ଏ ମଣିଷ 

ଦ୍ରୁତେ ଯାଉଛି ଧାଇଁ ।

କି ଅବା ଘେନିବ ବିଦାୟ ବେଳାରେ 

ନିର୍ବୋଧ ହେଜ ମନେ 

ପଞ୍ଚ ଭୂତରେ ବିଲୀନ ହୋଇବ 

ଏ ମର ଶରୀର ଦିନେ ।

ଧନ ଜନ କେହି ଯିବେନି ସାଥୀରେ 

ଏକାକୀ ଯିବୁରେ ଧନ 

ଲୋଡ଼ା ଏକା ସିନା ଯଶ ଗଉରବ 

ଆନ ସେବା ପୁଣ୍ୟ ଧର୍ମ ।