ମାଆ

ପୃଥିବୀ ପୃଷ୍ଠ ର ପ୍ରଥମ ଆଲୋକ 

ଦେଖି ଅଛୁ ଯାହା ପାଇଁ, 

ମନର ଆବେଗ ନ କହିବା ପୂର୍ଵରୁ

ବୁଝିଥାଏ ଯାହାପାଇଁ |

ପାଦରେ ମୋର କଣ୍ଟା ଫୁଟିଗଲେ

ଯାହା ଛାତିରୁ ଯାଏ ରକତ ଝରି, 

ବିନା ଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱରେ ସହିଥାଏ ସେ

ମୋର ପ୍ରତି ଅଳି ଅର୍ଦଳି |

ଇଶ୍ୱରଙ୍କ ଏ ବିଚିତ୍ର ଲୀଳା

ମାଆ ରୂପେ ସେ ଦେଲେ ସାହାରା, 

ଦେବତା ତୁଲ୍ୟ ହୃଦୟ ତା'ର

ସ୍ନେହ ସରାଗ ଭରା, 

ତାହାରି ବାଣୀ ଶକତି ମୋର

ବଞ୍ଚିବାର ସାହାରା |