ମାଆର ମମତା

ତୋ କୋଳ ଛାଡିବା ପରେ ହିଁ ଦେଖୁଛି 

    ସତ ମିଛର ଏ ଦୁନିଆକୁ,   

ତୋ ହାତ ଛାଡିବା ପରେ ହିଁ ଜାଣୁଛି 

     ହସ ଲୁହର ଏ ସଂସାରକୁ |

ତୋ ଡାକ ଶୁଣିବା ପରେ ହିଁ ବୁଝୁଛି 

   ତା ଠାରୁ ମଧୁର ନାହିଁ କିଛି,   

 ତୋ ଛୁଆଁ ପାଇବା ପରେ ହିଁ ଭାବୁଛି 

       ସେଇ ଅନୁଭବ ସବୁ କିଛି |

ତୋ କାନି ଧରିବା ପରେ ହିଁ ଜାଣିଛି 

  କେତେ ମହତ ସେ ପଣତର,  

ତୋ ପାଦ ଛୁଇଁବା ପରେ ହିଁ ଲାଗିଛି 

                 ଚଳନ୍ତି ଠାକୁର ତୁ ମୋର |

ତୋ ବିନା ଜୀଇଁବା ମରିବା ସମାନ 

  ମାନେ ନାହିଁ କିଛି ଜୀବନର,  

ତୋ କଥା ଲେଖିବା ପରେ ହିଁ ଭାବୁଛି  

  ଶବ୍ଦ ସରିଗଲା ଏ ଦୁନିଆର |