ପ୍ରକୃତି

ବିପଦ କାଳରେ ସବୁରି ତୁଣ୍ଡରେ ପ୍ରକାଶିତ ହୁଏ ମାଆ,

ଦୁଃଖ ସାଗରରେ ଜୀବନ ତରୀ ସେ ପ୍ରକୃତି ଜନନୀ ନାଆଁ |

ସୂର୍ଯ୍ୟ କିରଣରେ ଉତ୍ତାପ ସେ ପୁଣି ଚନ୍ଦ୍ରମାର ମଧୁଝର,

ତୃଷାକୁ ମେଣ୍ଟାଏ ଜଳରୁପ ଧରି ଝରେ ହୋଇ ମଧୁ ଧାର | 

ଜୀବ ଜଗତକୁ ଦେଖାଏ ଆଲୋକ ଶୁଣାଏ ମଧୁର ଗୀତି,

ନିଜ ରକତକୁ ନିଗାଡ଼ି ଦିଏ ସେ ଟାଣକରି ଶିଶୁ ଛାତି |

ମାଟିରୂପେ ସିଏ ଧରିତ୍ରୀ ସାଜିଛି ସହିବାକୁ ସବୁ ଦୁଃଖ,

ବୃକ୍ଷରୂପେ କେତେ ଫୁଲ-ଫଳ ଦେଇ ବାଣ୍ଟୁଥାଏ ଖାଲି ସୁଖ |

ଶବ୍ଦ ରୂପେ ପୁଣି ସାବଧାନ କରେ ରସ ରୂପେ ଖଟା-ମିଠା,

ପବନ ହୋଇ ସେ ଦୂର କରିଥାଏ ପ୍ରାଣୀର ସକଳ ଚିନ୍ତା |